1,5/5
Δραματική, 2017
Σουηδία, Ηνωμένο Βασίλειο, Η.Π.Α.| Έγχρωμο | Διάρκεια: 100′
Σκηνοθεσία: Μπιορν Ρούνγκε
Πρωταγωνιστούν: Γκλεν Κλόουζ, Τζόναθαν Πράις, Κρίστιαν Σλέιτερ, Μαξ Αϊρόνς
μια φορά κι έναν καιρό
Η καταπιεσμένη σύζυγο που βρίσκεται πάντα πίσω από τον άντρα της, ήρθε η ώρα να κάνει ένα βήμα μπροστά. Την μέρα που ο σύζυγος βραβεύεται με το νόμπελ λογοτεχνίας, η σύζυγος θα δείξει τα δόντια της!
Η Glenn Close σε αναζήτηση καλής ταινίας
Πέρασε λέει πολλά χρόνια προσπαθώντας να βρει σκηνοθέτη και εταιρία παραγωγής η Glenn Close για να γυριστεί τούτη η ταπεινή ταινία. Τελικά βρήκε τον Bjorn Runge (τον ποιον;) και ιδού τα αποτελέσματα. Μοιάζει λες και η ταινία γυρίστηκε μόνη της με ένα μοντάζ σε υπαρξιακή κρίση. Αλλά ας τα πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή.
Πρώτη Ένδειξη: Γυρισμένη ήδη από το 2017, έχει κάνει τα τουρνέ της σε μικρο-φεστιβάλ και τέλη του 2018 βρήκε ευρεία διανομή. Δεύτερη ένδειξη: Μια ταινία για την οποία όλοι μιλούσαν μόνο για την ερμηνεία της Glenn Close. Τρίτη και φαρμακερή όταν διάβασα τους συντελεστές. Το πράγμα βρωμούσε από μακριά. Η ταινία έχει τόσο ενδιαφέρουσα υπόθεση που μένει άλλο τόσο ανεκμετάλλευτη από το σενάριο. Χωρίς ιδιαίτερη ανάπτυξη των δευτερευόντων χαρακτήρων (από τον γιο που για κάποιο άγνωστο λόγο σέρνεται, μέχρι τον σχηματικό χαρακτήρα δημοσιογράφου), πετάει τους κεντρικούς ήρωες στα βαθιά χωρίς σωσίβιο. Χωρίς ουσιαστικούς διαλόγους, χωρίς κορύφωση, χωρίς ιδιαίτερη δομή και σε συνδυασμό με τον «απόντα» σκηνοθέτη, οι ηθοποιοί είναι κυριολεκτικά μόνοι τους.
Ακριβώς εκεί φαίνεται και η εμπειρία της Glenn Close. Βγάζει μάτι ότι τον χαρακτήρα τον δούλεψε μόνη της. Δεν υπάρχει βοήθεια. Η εκφραστικότητα, το βλέμμα, οι κινήσεις και στην τελική η ερμηνευτική έκρηξη είναι όλα δικά της χωρίς να έχει κάποια ουσιώδη υποστήριξη και δυστυχώς αυτό φαίνεται. Φως ερμηνευτικό στο σκοτάδι και δικαίως που της το αναγνώρισαν αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να σηκώσει το χρυσό αγαλματίδιο με μια τόσο κάτω του μετρίου ταινία.
Με λίγα λόγια
Από τις λίγες φορές που μια τέτοια ταινία κρύβει μέσα της μια τόσο καλή ερμηνεία! Πώς να σας το πω… αν βγάλουμε την Glenn Close και βάλουμε μια ικανή μεν αλλά άπειρη ηθοποιό, δεν θα μιλούσαμε καν για αυτή τη ταινία.