Κριτική: «Αγέλη Προβάτων» / Ένα σύγχρονο γουέστερν (“western”) υπό το “ευρωπαικό” βλέμμα του σκηνοθέτη, Δημήτρη Κανελλόπουλου…

Τρίπολη, Αρκαδία: Ο ιδιοκτήτης ενός φυτωρίου, ο Θανάσης, αδυνατεί να ξεπληρώσει το χρέος του σ’ έναν τοκογλύφο, τον Στέλιο. Όταν ο Θανάσης έπειτα μαθαίνει, πως κι ο ιδιοκτήτης ενός μπακάλικου, ο Αποστόλης,βρίσκεται στην ίδια «μοίρα» μ’ αυτόν, του ζητά να συμμαχήσουν προκειμένου να πετύχουν μια καλύτερη συμφωνία. Κι ενώ βρίσκει κι άλλους πρόθυμους να τον ακολουθήσουν, δύο «μπράβοι» φτάνουν στην πόλη για να θυμίσουν στους «χωριάτες», ποια είναι η θέση τους…

Πάντα πίστευα, πως τα επαρχιακά τοπία, αν αξιοποιηθούν σωστά από τον οιοδήποτε σκηνοθέτη,συνιστούν το ιδανικό φόντο ενός ατμοσφαιρικούελληνικού φιλμ…

Το φιλμ «Αγέλη Προβάτων», η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη Δημήτρη Κανελλόπουλου, δομήθηκε συνεπώς με βάση την προκείμενη λογική, μεφόντο δηλαδή την ελληνική επαρχία…

Συγκεκριμένα, μια ομάδα ντόπιων και δυο ξένοι, ένα καφενείο και ένα μπαρ, ένα παρηκμασμένο μοτέλ, μερικά αυτοκίνητα και μια γερή δόση «αρρενωπότητας», σε μία επαρχιακή πόλη της Ελλάδας του σήμερα, είναι αρκετά για να συνθέσουν κάτι το οποίο μπορεί να χαρακτηρισθεί, ως και σύγχρονο γουέστερν (“western”)!

Όπως σημειώνει εξάλλου και ο ίδιος ο σκηνοθέτης του φιλμ(που υπογράφει και το σενάριο), όταν ξεκίνησε να συνθέτει το παζλ , φέρνοντας σιγά –σιγά την υπόθεση της ταινίας του στην επιφάνεια, κατάλαβε πως ασυνείδητα έγραφε και ένα μοντέρνο γουέστερν! Το οποίο μάλιστα αξιοποιεί ,«ολοφάνερα», τα επαρχιακά τοπία (σημειωτέον πως το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας γυρίστηκε στην Τρίπολη και στο «μαγικό» δάσος της Φολόης) ως κυρίαρχο σκηνικό, συμπληρώνουμε με την σειρά μας εμείς…

Στην ταινία του αυτή βέβαια δεν ισχύει ότι και στα κλασικά γουέστερν. Απλουστευμένα δηλαδή δίπολα όπως καλό-κακό, ηθικό-ανήθικο, άτομο-σύνολο, νίκη-ήττα, επιβολή-ανυπακοή, βία-συνδιαλλαγή, όλα τίθενται υπό αμφισβήτηση! Ακόμα και οι υποτιθέμενοι κακοί έχουν αδυναμίες, ανασφάλειες, φόβους και ηθικούς κώδικες, ενώ οι υποτιθέμενοι καλοί αφήνονται να οδηγηθούν, από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης….

Στα χνάρια λοιπόν του κανόνα των σύγχρονων ευρωπαϊκών γουέστερν, με την αποτύπωση στο κινηματογραφικό πανί της  Άγριας Δύσης όχι αυτής-καθαυτής αλλά περισσότερο αυτής, που πρωταγωνιστέςκρύβουν μέσα τους, ο Κανελλόπουλος διαθέτει το πρωταγωνιστικό του καστ, απαρτιζόμενο από τους εξαιρετικούς ηθοποιούς Δημήτρη Λάλο και Άρη Σερβετάλη, να έχει τους εκάστοτε ρόλους, που επιβάλλει ο χαρακτήρας του καθενός !

Διαμορφώνει έτσι ,υπό μια πιο ευρωπαϊκή πάντα οπτική,ο πρωτοπόρος (για τα ελληνικά δεδομένα) δημιουργός τους «έμφυτους» ρόλους των κεντρικών του ηρώων, έτσι ώστε να υποδεικνύουν συμπεριφορές, να υπαγορεύουν δράσεις και να δημιουργούν τελικά ανεπίσημες ιεραρχίες…

Βαθμολογία: 3/5*