Σκηνοθεσία: Denis Villeneuve. Σενάριο: Jon Spaihts, Denis Villeneuve, Eric Roth. Βασισμένη στο μυθιστόρημα του Frank Herbert. Διανομή: Timothée Chalamet, Rebecca Ferguson, Zendaya, Oscar Isaac, Javier Bardem, κ.ά. Γλώσσα: Αγγλικά. Έγχρωμη, 155′.
O Πολ Ατρείδης, ο χαρισματικός διάδοχος του Οίκου των Ατρειδών, καλείται να υπηρετήσει το ασύλληπτο πεπρωμένο του και να ταξιδέψει στον πιο επικίνδυνο πλανήτη του διαστήματος για να διασφαλίσει το μέλλον της οικογένειας και του λαού του. Με τις μεγάλες δυνάμεις να παρασύρονται σε μια ανελέητη μάχη, για το μπαχαρικό των μπαχαρικών του πλανήτη Αρράκις, της πολυτιμότερης ουσίας στην Αυτοκρατορία, μόνο όσοι δαμάσουν τον φόβο τους, θα μπορέσουν να επιβιώσουν…
Να καταστεί καταρχάς σαφές, σε όποιον επιχειρήσει να καταπιαστεί με τη θέαση του νέου φιλμ του Dennis Villeneuve ονόματι «Dune», πως το συγκεκριμένο αυτό σκηνοθετικό του εγχείρημα, δεν αποτελεί παρά μια «εισαγωγή» για όλα όσα πρόκειται να επακολουθήσουν επί κινηματογραφικής οθόνης, στο μέλλον.
Αυτό είναι εξάλλου, κάτι που δηλώνεται απερίφραστα στην αρχή της ταινίας με τον τίτλο «Κεφάλαιο πρώτο», καθώς επίσης στο τέλος της, μέσω των έμμεσων νύξεων των πρωταγωνιστών της (συγκριμένα της ηρωίδας Chani, που υποδύεται η Zendaya), που συνοψίζονται στο γεγονός πως ό,τι είδαμε να διαδραματίζεται στο πρώτο μέρος του φιλμ, είναι μόνο η αρχή!
Έπειτα, και εφόσον το παραπάνω γίνει πλήρως κατανοητό, μπορεί να εξηγήσει κανείς ευθύς αμέσως, τους λόγους για τους οποίους η συγκεκριμένη αυτή εισαγωγή είναι (σε αντίθεση με πολλά που ακούστηκαν) άκρως ικανοποιητική!
Ξεκινώντας λοιπόν κάποιος να αναλύει την σκηνοθετική απόπειρα του Villeneuve, είτε έχει διαβάσει την ομώνυμη νουβέλα του Αμερικανού συγγραφέα Frank Herbert στην οποία και βασίζεται η ιστορία του φιλμ, είτε όχι, δύναται να διεισδύσει από τα πρώτα κιόλας λεπτά της αφήγησης της στο σύμπαν, με πρωταγωνιστή τον πλανήτη «Αρράκις», στα πλαίσια του οποίου κυρίαρχοι είναι, τρεις Οίκοι. Oι αντιμαχόμενοι για την ακρίβεια Οίκοι των Φρέμεν και των Χαρκόννεν καθώς και ο Οίκος Ατρειδών, ο οποίος κρατά, λίγο ως πολύ, τον ρόλο του «επισκέπτη» στην απέραντη έρημο του Αρράκη, με κύρια αιτία απόβασης του σ’ αυτόν την εξόρυξη ενός πολύτιμου μπαχαρικού!
Να σημειωθεί συνεπώς εδώ, πως το γεγονός του ότι ο Villeneuve όσο και άλλοι συντελεστές της ταινίας, ανάμεσα σ’ αυτούς και ο σεναριογράφος Jon Spaihts, διαπράττουν το «αμάρτημα» να ξοδέψουν λίγο παραπάνω από τον πολύτιμο χρόνο του κοινού τους, προκειμένου να παρουσιάσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τόσο τους Οίκους όσο και τα βαθύτερα αίτια και την αφορμή της μεταξύ των σύγκρουσης, δεν αφορά φυσικά σε μια κάποια τάση για υπερανάλυση. Ίσα-ίσα που το ξεκάθαρο σκηνοθετικό πλαίσιο του μεν και ο εμπεριστατωμένος λόγος του δε, συνιστούν (όπως ήδη προείπαμε) μια αρτιότατη εισαγωγή στο όλο θέμα, εξτρά-βοηθητική και για μας τους «αδαείς», οι οποίοι τόσα χρόνια δεν είχαμε πάρει «μυρωδιά», τόσο το βιβλίο όσο και τις λοιπές απόπειρες μεταφοράς του «Dune» σε ταινία!
Επιπρόσθετα εμπλουτισμένη η «εισαγωγή» αυτή στην εικόνα και τον λόγο του φιλμικού σύμπαντος του Villeneuve και των συνεργατών του, με τα αντίστοιχα αριστοτεχνικά οπτικά αλλά και ηχητικά εφέ, που έχουμε ξανασυναντήσει σε προγενέστερα αριστοτεχνήματα του σκηνοθέτη (Blade Runner 2049), καταφέρνει να εκτοξεύσει το hype στα ύψη και μας κάνει αναπόφευκτα να μιλάμε, για μια ακόμη υπερπαραγωγή, που πράγματι θα είναι κρίμα να μην απολαύσει κανείς στο σινεμά. Σ’ ό, τι αφορά ιδιαίτερα το πώς συνθέτουν τα οπτικά και τα ηχητικά εφέ μεταξύ τους, μιλάμε για μια εμπειρία που μόνο σε σκοτεινή αίθουσα μπορεί να βιωθεί πραγματικά.
Και μια και μιλήσαμε για σκοτάδι να σημειωθεί εδώ πως η αρκούντως «σκοτεινή» φωτογραφία του Greig Fraser, δεν αποτελεί, σε αντίθεση με όσα πολλοί ισχυρίζονται, μειονέκτημα της ταινίας αλλά ενισχύει περαιτέρω την δυστοπική ατμόσφαιρα του «χαμού», που η ταινία μας υπόσχεται πως θα διαδραματισθεί, σε επόμενα «Κεφάλαια»!
Οι ερμηνείες τέλος είναι πράγματι μοναδικές, σ’ ό, τι αφορά κυρίως τον Οίκο των Ατρειδών! Δε θα μπορούσε να υπάρχει δηλαδή καλύτερος “Paul Atreides” από τον Timothée Chalamet, ο οποίος απευθυνόμενος σε μια νέα εποχή, επιλέγει να διώξει τις Ερινύες των ονείρων του, όντας ο απόλυτος προστάτης του Οίκου του μέσω της επικοινωνίας ουσιαστικά με την μητέρα του, που υποδύεται η Rebecca Ferguson! Όσο για τους Villains του Οίκου των Χαρκόνεν, τόσο μέσω της performance του Stellan Skarsgård (Nymphomaniac, Mamma Mia!Here we go again) όσο και διαμέσου της ανεπανάληπτης ψυχρότητας στο βλέμμα του David Dastmalchian (Τhe suicide squad), εκδηλώνεται όλη αυτή η ασυνειδησία του αισθήματος της καταστροφής, η οποία σε συνδυασμό κι αυτή με τα οπτικοακουστικά εφέ, παγώνει κυριολεκτικά το αίμα!