Κριτική: Luca

Με φόντο μια πανέμορφη παραθαλάσσια πόλη της ιταλικής Ριβιέρας, ένα αγόρι περνά το καλοκαίρι που θα αλλάξει τη ζωή του µε μπόλικο φρέσκο παγωτό, μακαρόνια και ατελείωτες βόλτες µε vespa. Ο Λούκα μοιράζεται αυτές τις περιπέτειες µε τον νέο του φίλο, τον Αλµπέρτο, αλλά η καλοπέρασή τους απειλείται από ένα καλά κρυμμένο μυστικό: είναι και οι δύο τέρατα της θάλασσας, και έρχονται από έναν άλλο κόσμο, κάτω από την επιφάνεια του νερού.

H Pixar έκανε πάλι το θαύμα της και με κοινό σχεδιασμό με την Disney δημιούργησαν μια περιπέτεια ύμνο στην φιλία, την διαφορετικότητα και την αποδοχή. Στο επίκεντρο είναι ο Λούκα και ο Αλμπέρτο. Δύο αγόρια που θα συνδεθούν τελείως αναπάντεχα με μια πολύ δυνατή σχέση. Είναι και οι δύο πλάσματα της θάλασσας και θέλουν να γνωρίσουν τον κόσμο. Εμπόδιο στις φιλοδοξίες τους μπαίνει η εντύπωση που έχουν σχηματίσει οι άνθρωποι για εκείνους. Τους θεωρούν επικίνδυνα θαλάσσια τέρατα και το μόνο που θέλουν είναι να τους καρφώσουν ένα καμάκι στην καρδιά. Όταν οι δυο φίλοι αποφασίζουν να κάνουν το όνειρο τους πραγματικότητα που δεν είναι άλλο από το να γυρίσουν όλο τον κόσμο με μια vespa ρισκάρουν και βγαίνουν στην στεριά.

Εκεί, γνωρίζουν τον αλαζόνα, ψευτονταή Έρκολε και την δυναμική Τζούλια. Πάνω από όλα, όμως, θα ανακαλύψουν την σημασία να είσαι διαφορετικός και πως αυτό δεν είναι καθόλου κακό.

Ο σκηνοθέτης  Ενρίκο Κασαρόσα, υποψήφιος το 2011 για  Όσκαρ κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους για το «La Luna», ορμώμενος από προσωπικά του βιώματα συγκινεί  δίνοντας μας μια γερή δόση από άρωμα και γεύση καλοκαιριού και όλα αυτά τοποθετημένα στη Ιταλική Ριβιέρα, τόπο καταγωγής του. Οι συμβολισμοί είναι έντονοι και για άλλη μια φορά η Pixar ποντάρει σε μια παιδική ταινία ενηλικίωσης όπου υπάρχει η περιέργεια, η σύγκρουση με το οικογενειακό περιβάλλον, ο φόβος για το άγνωστο, οι δύσκολες αποφάσεις και η ανάγκη να συνυπάρξουμε όλοι διαφορετικοί, όλοι ίδιοι.

Τεχνικά, το αποτέλεσμα σε αυτό το animation είναι εκπληκτικό. Τα ψηφιακά μέσα ζωντανεύουν στην κυριολεξία κάθε μικρή κίνηση των χαρακτήρων κάθε μορφασμό κάνοντας τους να μοιάζουν αληθινοί. Η ιριδίζουσα μορφή που παίρνουν οι δυο φίλοι μόλις έρθουν σε επαφή με το νερό είναι τόσο καλοδουλεμένη που σου έρχεται στο μυαλό ένα άλλο πλάσμα , αυτό του βραβευμένου παραμυθά Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο και ο λόγος για την «Μορφή του Νερού» (2017) -ναι, μοιάζουν πάρα πολύ οι χαρακτήρες σχεδιαστικά-.

Η μουσική του Νταν Ρόμερ (Τα Μυθικά Πλάσματα του Νότου) σε συνδυασμό με την επιτηδευμένη τονικότητα και χρήση αρκετών λέξεων στην Ιταλική μας μεταφέρει στην δεκαετία του 50. Φράσεις, όπως, «αγία μοτσαρέλα» και «μεγαλοδύναμε πεκορίνο» θα τις λατρέψετε.

Και σειρά έχει το αγαπημένο μου… Μόλις τελειώσει η ταινία μην βιαστείτε να φύγετε, ποτέ, πριν, ανάψουν τα φώτα!

Σκηνοθεσία: Ενρίκο Κασαρόσα Σενάριο: Ενρίκο Κασαρόσα Μουσική: Νταν Ρόμερ Ηθοποιοί/Φωνές: Τζέικομπ Τρεμπλέ, Τζακ Ντίλαν, Εμα Μπέρμαν (Αγγλικά)/ Θανάσης Κουρλαμπάς, Λεωνίδας Κακούρης, Βούλα Κώστα, Βίκυ Νικολαΐδου, Βασίλης Μηλιος, Γιώργος Σκουφής, Βασίλης Παπαστάθης (Ελληνικά) Διάρκεια: 95΄ Γλώσσα: Αγγλικά,  Ιταλικά Χώρα: ΗΠΑ
Βαθμολογία: 4/5

• Το Luca κυκλοφορεί στους κινηματογράφους από την 1 Ιουλίου από την FEELGOOD.