Κριτική: Men / Σκέτο φιάσκο ή ανατρεπτικό όραμα τo νέο φιλμ του σκηνοθέτη του “Από Μηχανής”;
Μετά από μία προσωπική τραγωδία η Χάρπερ αποσύρεται σ’ ένα πανέμορφο σπίτι στην Αγγλική εξοχή, προκειμένου να θεραπεύσει το πρόσφατο «τραύμα» της. Όμως κάτι (ή κάποιος) από το δάσος εμφανίζεται, παρενοχλώντας την και απειλώντας την… Καθώς λοιπόν η Χάρπερ προσπαθεί να πενθήσει και να ξεπεράσει τη βίαιη έκβαση του γάμου της, εγκλωβίζεται στο όμορφο αυτό χωριό… Αυτό που ξεκίνησε συνεπώς σαν αδιόρατος φόβος εξελίσσεται σε καθολικό εφιάλτη, ο οποίος φιλοξενεί μάλιστα τις πιο σκοτεινές της αναμνήσεις…
Με την νέα του ταινία “Men”, o πάλαι ποτέ σκηνοθέτης του φιλμ «Από Μηχανής» (“Ex Machina”) Άλεξ Γκάρλαντ (“Alex Garland”), μας δείχνει τον δρόμο για μια εναλλακτική οδό «θέασης» της σύγχρονης κοινωνικής μας πραγματικότητας, που άλλοι θα ακολουθήσουν και άλλοι θα αποφύγουν, όπως «ο διάολος το λιβάνι»…
Κι αυτό γιατί, κακά τα ψέματα, το πρόσφατο έργο του Γκάρλαντ δεν είναι για όλους, ιδιαίτερα μάλιστα όταν αυτό φέρει και τον «προκλητικό» τίτλο, «Άντρες»!
Για να πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή (αποφεύγοντας έτσι και τυχόν παρεξηγήσεις), ο Άλεξ Γκάρλαντ δεν είναι επ’ ουδενί ένας προκατειλημμένος δημιουργός και όπως ο ίδιος αναφέρει για το φιλμ του, «θέτοντας ερωτήματα για τα απαρχαιωμένα στερεότυπα, που ταλανίζουν τον πολιτισμό μας μέχρι σήμερα», το δημιούργημα του δεν συνιστά, παρά ένα ανατρεπτικό όραμα ….
Ξεκινώντας επομένως την «με πολλές σεναριακές προεκτάσεις» ιστορία του, η οποία αφορά κατά κύριο λόγο στην αρρενωπότητα και τις εκφάνσεις της, την υποδόρια ή εξωτερικευμένη επιθετικότητα αλλά και τις απαρχαιωμένες απόψεις , ο Γκάρλαντ αποτυπώνει ένα σενάριο (που υπογράφει ο ίδιος), το οποίο θα μπορούσε να συνοψίσει εν συνόλω, την σημαντική κρίση της εποχής μας…
Οφείλει βέβαια σ’ αυτό το σημείο να διαπιστώσει κανείς, αν η εν λόγω αυτή δημιουργία έχει όντως να κάνει μ’ ένα πραγματικό (παραδείγματος χάριν) φεμινιστικό πρότυπο, το οποίο αντανακλάται στο πρόσωπο της κεντρικής ηρωϊδας του, Χάρπερ, ή αν στην τελική αποτελεί (και με αποκορύφωμα την τρίτη πράξη της ταινίας) μια σκέτη κοροϊδία, για ένα ζήτημα κιόλας , το οποίο έχει καταστεί στις μέρες μας τόσο ευαίσθητο και αφορά στην ψυχολογική βία, που ασκούν κατά καιρούς οι άντρες στις γυναίκες, στα πλαίσια της πατριαρχικής μας κοινωνίας…
Όπως επισημαίνει πάντως η πρωταγωνίστρια- (που υποδύεται την Χάρπερ στο συγκεκριμένο αυτό έργο) ηθοποιός Τζέσι Μπάκλεϊ (“Jessy Buckley”), παίζει σημαντικό ρόλο στην όλη υπόθεση της ρητορικής της ταινίας ,το γεγονός πως οι συντελεστές της ,δεν επιθυμούν τόσο να δώσουν (με το συγκεκριμένο θέμα, που πραγματεύονται στο φιλμ) έτοιμες απαντήσεις όσο να προκαλέσουν ντόρο! Να βάλουν δηλαδή με την σειρά τους το δικό τους προσωπικό λιθαράκι στην έντονη συζήτηση, που διεξάγεται τώρα (έχοντας προκύψει ήδη πολλά τόσο σε πολιτικό όσο και κοινωνικό επίπεδο) ανάμεσα στους άντρες και τις γυναίκες…
Υπό αυτήν πάντα την οπτική του τόσο επίκαιρου νοήματος, την οποία δίνει στο αιώνιο ζήτημα της μάχης των φύλων η ηθοποιός και συνοδευόμενη από την όλη λογική του σκηνοθέτη και του πως ο ίδιος, με την αριστοτεχνική του κινηματογράφηση, την εντυπωσιακή φωτογραφία του Ρομπ Χάρντι (“Rob Hardy”) και των μαγευτικών ήχων του μεταμοντέρνου σάουντρακ των Μπεν Σάλισμπουρι και Τζίοφ Μπάροου (“Ben Salisbury & Geoff Barrow”), κατορθώνει να μαγνητίσει το βλέμμα του θεατή, ορίζοντας ταυτόχρονα και το πλαίσιο (“context”) της δημιουργίας του, έτσι ώστε να φαντάζει ως ένας σύγχρονος « Κήπος της Εδέμ», η ταινία αυτή αξίζει οπωσδήποτε την προσοχή μας…
Ο Άλεξ Γκάρλαντ σκηνοθετεί τέλος και τον συμπρωταγωνιστή της Μπάκλεϊ στο φιλμ, τον εξαιρετικό Ρόρι Κινίαρ (“Rory Kinnear” ) σε πολλαπλούς ρόλους (με την ίδια φυσιογνωμία). Η «πολυμορφική» βέβαια ερμηνεία του Κινίαρ, παρά το γεγονός πως η ευκαιρία του να υποδυθεί μία ολόκληρη αλυσίδα ρόλων (αρσενικών προσωπείων) υπήρξε εξίσου «μαγνητική» μ’ όλα τα προαναφερθέντα της παραγωγής, δυστυχώς δεν απογειώνεται. Η σφραγίδα όμως των συντελεστών, στο πως καταφέρνουν να μεταμορφώσουν τον Ρόρι στους εκάστοτε ρόλους δίχως ο θεατής να πάρει χαμπάρι, παραμένει…
Βαθμολογία: 3,8/5*
Σενάριο, σκηνοθεσία: Άλεξ Γκάρλαντ Πρωταγωνιστούν: Τζέσι Μπάκλεϊ, Ρόρι Κινίαρ, Πάαπα Εσιέντου Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ρομπ Χάρντι Σχεδιασμός Παραγωγής: Μαρκ Ντίγκμπι Μοντάζ: Τζέικ Ρόμπερτς Μουσική: Τζέοφ Μπάροου, Μπεν Σαλισμπέρι Διάρκεια: 1 ώρα και 40 λεπτά
Πρεμιέρα, Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών, Φεστιβάλ των Καννών 2022. Το «Men» βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες την Πέμπτη 2 Ιουνίου 2022 από την Tanweer.
Ακολουθήστε το tetragwno.gr στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.
