Σκηνοθεσία: Veit Helmer
Σενάριο:Veit Helmer, Leonie Geisinger
Ηθοποιοί: Predry “Miki” Manojlovic, Maia Morgenstern, Chulpa Khamatova, Path Vega
Φωτογραφία: Felix Leiberg
Μουσική: Cyril Morin
Χώρα: Γερμανία, Γλώσσα: χωρίς διάλογο
Είδος: Δραμεντί
Διάρκεια: 89′
Βαθμολογία: 4/5
Υποψήφιο για βραβείο φωτογραφίας στα εθνικά βραβεία Γερμανίας.
Ο Νουρλάν είναι ο μηχανοδηγός μιας εμπορικής αμαξοστοιχίας που διασχίζει το ορεινό τοπίο του Αζερμπαϊτζάν και πυκνοκατοικημένα προάστια του Μπακού. Στο πέρασμα του, συχνά το τρένο παρασύρει μικρά «σουβενίρ» απ’ τους δρόμους, τους κήπους και τις αυλές των σπιτιών που βρίσκονται πάρα πολύ κοντά στις γραμμές.
Κάθε φορά που το τρένο διέρχεται τις γραμμές, οι άντρες που πίνουν το τσάι τους, τα παιδιά που παίζουν και οι γυναίκες που απλώνουν την μπουγάδα τους, προσπαθούν να το αποφύγουν. Ο Αζίζ, ένα μικρό, ορφανό παιδί όταν ακούει το σφύριγμα του συρμού, τρέχει με την σφυρίχτρα του κατά μήκος των γραμμών και προειδοποιεί τους κατοίκους.
Ο μοναχικός Νουρμάν, στο τέλος της διαδρομής, μαζεύει από το τρένο ένα σωρό ενθύμια. Μπάλες, σεντόνια, ακόμα και… σουτιέν. Την τελευταία ημέρα πριν από την συνταξιοδότηση του μια σειρά από απλωμένα ρούχα παρασύρεται από την αμαξοστοιχία κι ένα όμορφο, γαλάζιο, δαντελωτό σουτιέν γίνεται η εμμονή του. Αποφασίζει να αναζητήσει την κάτοχο του…
Μετά το «Absurdistan» το 2018 και το «Baikanur» το 2011, ο σκηνοθέτης, Veit Helmer, μας μεταφέρει στα ορεινά τοπία του Καυκάσου.
Το ξεχωριστό κινηματογραφικό λεξιλόγιο του Helmer και η ευρηματική, ποιητική του προσέγγιση, τον έχουν κάνει γνωστό για την αφήγηση μοντέρνων παραμυθιών.
Ο εκπληκτικός, για άλλη μια φορά, Predrag Manojlovic, παίρνει όλο το έργο πάνω του. Γνωστός και από τους πρωταγωνιστικούς του ρόλους στις ταινίες του Emir Kusturica «Underground» και «When father was away on business» (1985), δεν αφήνει «λέξη να πέσει κάτω». Η ταινία δεν έχει διαλόγους. Δεν έχει λόγια. Οι μοναδικοί ήχοι που υπάρχουν είναι της φύσης, της μουσικής και του… τρένου. Και αν αυτό σας κάνει εντύπωση, ας θυμηθούμε την La Antenna (2007), Η φυλή (2014), του Μίροσλαβ Σλαμποσπιτσκι, που χωρίς λόγια έφτιαξε ένα έργο γεμάτο συμβολισμούς.
Η Maia Morgenstern, (Το βλέμμα του Οδυσσέα, 1995, The passion of Christ), σε ένα ρόλο πολύ χαρακτηριστικό, για άλλη μια φορά μας θυμίζει πόσο σπουδαία ηθοποιός είναι.
Μια πολύ γλυκιά ταινία. Ένας μοναδικός, ώριμος «ιππότης», που αναζητά την αγάπη. Μόνο που δεν έρχεται πάνω σε άλογο κρατώντας γοβάκι, αλλά σε τρένο και κρατάει… σουτιέν. Ψάχνει να βρει την γυναίκα που ταιριάζει στο μέγεθος αυτού του παράδοξου «κριτηρίου».
Δεν το βάζει κάτω, ακόμα και όταν εξαγριωμένοι σύζυγοι τον κυνηγούν. Βοηθό σε αυτήν την όχι και τόσο συνηθισμένη αναζήτηση, έχει τον μικρό Αζίζ. Θα καταφέρει ο ήρωας μας να βρει την συντροφιά και την αγάπη. Και αν όμως κρύβεται κάπου αλλού; Ίσως πολύ κοντά του, εκεί που δεν το περιμένει…
Η ταινία θα βγει στις αίθουσες από την FILMTRADE στις 23/5.