Απο τα Μικροπράγματα της καθημερινής απόλαυσης στη συγγραφή παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας, ο Άρης Δημοκιδης διατηρει τον αυθορμητισμό και την ειλικρίνεια της γραφής του. Άλλωστε, τα «προσωπικά μικροπράγματα», χωρις στόμφο και επιτήδευση, αποτελούν ενα απο τα σημαντικοτερα όπλα απέναντι στα εξοργιστικά και τα δυσάρεστα…
Κ. Δημοκίδη, πώς οδηγηθήκατε στην δημοσιογραφία και παράλληλα στην παιδική λογοτεχνία;
Απ’ όταν ήμουν παιδί μου άρεσε πολύ να γράφω. Έγραφα παραμύθια για τους φίλους μου και τους τα χάριζα, και ταυτόχρονα έφτιαχνα αυτοσχέδιες εφημερίδες που ήταν το μεγάλο μου χόμπι. Για μένα όλα ήταν γράψιμο, και μεγαλώνοντας συνέχισα να γράφω για όλα όσα μου κάνουν εντύπωση.
Η βασική μου δουλειά είναι η δημοσιογραφία, στην οποία ασχολούμαι με την αλήθεια και τα γεγονότα, όταν όμως θέλω να χαλαρώσω, αφήνω τη φαντασία μου ελεύθερη και φτιάχνω τους δικούς μου κόσμους, χωρίς πια να με περιορίζει η αλήθεια ή η δεοντολογία.
Τα βιβλια σας στρέφονται γύρω απο την προσπαθεια γεφύρωσης του κόσμου των μεγάλων και των παιδιών (αν θεωρήσουμε πως η τέχνη, η ιστορία και τα βιβλια ανήκουν στο κοσμο των μεγάλων). Σε αυτη τη διαδικασία γνωριμίας πως αποφεύγεται ο διδακτισμός;
Όταν ετοιμάζω ένα βιβλίο νιώθω πως ξαναγίνομαι παιδί που ζει μέσα στις ιστορίες τις οποίες επινοεί. Μπορεί να έχω τις γνώσεις ενός ενήλικα (και σίγουρα πιο ολοκληρωμένο λεξιλόγιο απ’ όταν ήμουν 11 ετών) όμως αυτές τις γνώσεις τις μεταφέρω με πλάγιο και αυθόρμητο τρόπο. Έτσι η γεφύρωση του κόσμου μεγάλων-μικρών που ωραία περιγράψατε γίνεται σε υποσυνείδητο επίπεδο – και γι’ αυτό και τα παιδιά δε νιώθουν πως ο αφηγητής είναι ένας «μεγάλος» ή κάποιος που θα τα νουθετήσει, αλλά ένας απ’ αυτά.
Μπορείτε να επιλέξετε ενα έργο σας που σας δυσκόλεψε περισσοτερο κατα τη διάρκεια της συγγραφής και γιατί;
Το νέο μου βιβλίο που κυκλοφορεί μέσα στην άνοιξη με δυσκόλεψε αρκετά, μάλιστα κάποιες φορές θεώρησα πως το είχα τελειώσει αλλά παρ’ όλα αυτά δεν το έστελνα στον εκδοτικό οίκο. Ένιωθα πως κάτι μου έλειπε και μέχρι να το βρω το άφηνα στην άκρη. Πρόκειται για τη νέα περιπέτεια των Αόρατων Ρεπόρτερ, μικρών δημοσιογράφων που ταξιδεύουν σ’ όλο τον πλανήτη, και σ’ αυτό το βιβλίο λύνουν ένα μυστήριο στη Σαντορίνη. Πέρασαν σχεδόν πέντε χρόνια που ήταν μισοέτοιμο και περίμενε στο (ηλεκτρονικό) συρτάρι. Τελικά βρήκα αυτό που μου έλειπε πηγαίνοντας για μια εβδομάδα στην Χαλκιδική: με το απομονώθηκα και σταμάτησα να μπαίνω στο ίντερνετ κάθε λίγο και λιγάκι η έμπνευση ήρθε σαν καταρράκτης….
Η στηλη των «Μικροπραγματων» βρηκε γρήγορα ανταπόκριση και τελικα αγαπη απο το κοινο. Πως γινεται η σύνθεση της στήλης και ποσο ευκολο ειναι να βρουμε μικρές στιγμές γέλιου ή απόλαυσης στην καθημερινότητα;
Ενώ υποτίθεται πως είναι μέρος της δουλειάς μου, στην πραγματικότητα τα Μικροπράγματα είναι το πιο ευχάριστο χόμπι μου. Έτσι κι αλλιώς, πριν ξεκινήσω τη στήλη, έψαχνα καθημερινά στο ίντερνετ για πράγματα που μ’ αρέσουν, μου μαθαίνουν κάτι ή απλώς μου φτιάχνουν τη διάθεση. Το ότι άρχισα κάποτε να τα παρουσιάζω και στους άλλους αποδείχτηκε αρκετά καλή ιδέα.
Κάθε φορά που βλέπω κάτι που μ’ αρέσει το σώζω για τα Μικροπράγματα της επόμενης ημέρας. Νομίζω είναι εύκολο να βρεις τα ωραία και τα αστεία πράγματα αν έχεις τα μάτια σου ανοιχτά, κι αν δεν εστιάζεις ασυναίσθητα μόνο στα δυσάρεστα ή τα εξοργιστικά.
Το υφος της «μικρής εμπειρίας», της μικρής στιγμής, της τυχαίας ανακάλυψης, και του «μικρού» προσωπικού γούστου αποτελεί μια δεσπόζουσα για ολα σας τα κείμενα. Υπαρχει η αρθογραφία των μικρών στιγμών;
Νομίζω ναι. Τα κείμενά μου, ήδη απ’ τα blogs παλιά, ήταν αρκετά αυτοβιογραφικά -το ίδιο και τα βιβλία μου σε ένα βαθμό. Πολύ συχνά γράφω για μικρές στιγμές, για πράγματα που έζησα μικρός ή που ζω τώρα, έχοντας πάντα υπόψη μου πως δεν γράφω με στόμφο τα απομνημονεύματά μου, αλλά τελείως καθημερινά, διασκεδαστικά μικροπράγματα. Νομίζω ότι το απροσποίητο γράψιμο κερδίζει συχνότερα τον αναγνώστη, αν μη τι άλλο επειδή είναι ειλικρινές.
Τι γνωμη έχετε για τη «μεγαλη», πολιτική δημοσιογραφία; (Ταυτίζονται αραγε οι όροι;).
Θέλει γερό στομάχι, τόλμη και επιμονή, αν φυσικά θέλουμε να γίνει σωστά. Η αγαπημένη μου δημοσιογράφος είναι η Βασιλική Σιούτη: αντικειμενική, γενναία, με διεισδυτική ματιά. Είναι λίγοι σαν κι αυτήν δυστυχώς.
Κλείνοντας, που βρίσκεται η δημιουργία -ισως και η απόλαυση- για εσας σημερα;
Στην προετοιμασία του Σεμιναρίου που θα κάνω το επόμενο τρίμηνο στον ΙΑΝΟ στη Θεσσαλονίκη. Στο σεμινάριο Παιδικού και Νεανικού Βιβλίου, οι μελλοντικοί δημιουργοί παιδικών βιβλίων θα μάθουν τα μυστικά της συγγραφής αλλά και των παρασκηνίων της. Μέσα από τη στοχευμένη εξάσκηση θα πειραματιστούν με διάφορα είδη και στυλ γραψίματος, με σκοπό να βρουν τη δική τους ξεχωριστή φωνή. Ο σκοπός μου είναι τα μαθήματα να τους προσφέρουν όλα τα εφόδια που χρειάζονται όχι μόνο για να γράψουν δυνατά κείμενα αλλά και για να τα προωθήσουν σωστά, ώστε να έχουν περισσότερες πιθανότητες έκδοσης.
Η διαδικασία είναι για μένα συναρπαστική και ανυπομονώ να γνωρίσω τους μαθητές και τις μαθήτριες για να δημιουργήσουμε μαζί νέους κόσμους.
Info: Σεμινάρια του ΙΑΝΟΥ με τον Άρη Δημοκίδη στη Θεσσαλονίκη με τίτλο: “Παιδικό και νεανικό βιβλίο: Γράφοντας βιβλία που θα αγαπηθούν”. Έναρξη: Τετάρτη 3 Απριλίου 2019, 17:30-20:30. Περισσότερες πληροφοριές για τα μαθήματα και την αίτηση ΕΔΩ.