Κώστας Τριανταφυλλίδης: «Είμαστε μάρτυρες της τραγωδίας και του ξεριζωμού εκατομμυρίων ανθρώπων»
Συνέντευξη του Κώστα Τριανταφυλλίδη στο tetragwno.gr
Όταν άκουσα να βγαίνει από τα χείλη του το «Όνειρο Απατηλό» συγκλονίστηκα. Δημιουργήθηκαν μέσα μου πολλές εικόνες. Ο Μίνως Μάτσας επέλεξε αυτόν τον ερμηνευτή για τη διασκευή του τραγουδιού που έκανε για τις ανάγκες της ταινίας «Ευτυχία» του Άγγελου Φραντζή. Το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό και δικαίωσε και τους δύο.
Μια από τις πιο στιβαρές λαϊκές φωνές σήμερα εμφανίζεται για φέτος στο Caja De Musica ενώ στις 12 και 19 Δεκεμβρίου θα συμμετέχει στις συναυλίες του Μίνου Μάτσα στο Gazarte. Με μεγάλη χαρά υποδέχομαι στο tetragwno τον Κώστα Τριανταφυλλίδη.
Γεννηθήκατε στη Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν με παππούδες πολιτικούς πρόσφυγες και το 1980 ήρθες στην Ελλάδα με τους δικούς σου. Πως λειτούργησε όλο αυτό μέσα σας;
Στην αρχή δύσκολα όπως κάθε προσαρμογή. Δυσκολεύτηκα με τη γλώσσα, παρόλο που ήξερα ελληνικά είχα μια προφορά που με έκανε να ντρέπομαι. Ήμουν και κλειστό παιδί, δεν με βοηθούσε ο χαρακτήρας μου να κάνω φίλους και παρέες. Ο αδερφός μου που είναι μεγαλύτερος με βοήθησε σε αυτό. Οι γονείς μου δούλευαν κι έτσι από μικροί είχαμε αναλάβει ευθύνες που αντικειμενικά προέκυψαν. Όλα αυτά όμως μεγαλώνοντας άρχισαν να γίνονται προτερήματα, για παράδειγμα έμαθα να μαγειρεύω να καθαρίζω το σπίτι να μπορώ να φροντίζω τον εαυτό μου. Οι γονείς μου δυσκολεύτηκαν επί της ουσίας. Ήρθαν στην πατρίδα τους με δυο παιδιά και αγωνίστηκαν σκληρά για την επιβίωση. Τα κατάφεραν όμως
Γνωρίσατε από μικρός τί θα πει ξεριζωμός, κοινωνικός στιγματισμός και προσφυγιά. Ποιο είναι το απόσταγμα που έχετε ως άνθρωπος σήμερα με αυτές τις επιρροές, για όσα αντίστοιχα συμβαίνουν σε διάφορες γωνιές της γης;
Ο ξεριζωμός και η προσφυγιά είναι κάτι που συμβαίνει χιλιάδες χρόνια τώρα. Είναι αποτέλεσμα του πολέμου, κανένας άνθρωπος δεν θέλει να φύγει από τον τόπο του, κανένας δεν θέλει να αφήσει το σπίτι του και τους αγαπημένους του. Αναγκάζεται με τη βία να εγκαταλείψει τον τόπο του για να σώσει τη ζωή του και τη ζωή των παιδιών του. Τα τελευταία 30 χρόνια ο πόλεμος βρίσκεται συνεχώς διπλά μας, στη γειτονιά μας δηλαδή. Είμαστε μάρτυρες της τραγωδίας και του ξεριζωμού εκατομμυρίων ανθρώπων. Αυτό πρέπει να σταματήσει και για να σταματήσει, πρέπει να σταματήσει η εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Τι σημαίνει για εσάς το λαϊκό τραγούδι;
Το λαϊκό τραγούδι είναι η συνέχεια της παράδοσης κάθε πολιτισμού. Το ελληνικό λαϊκό τραγούδι έχει βαθιές ρίζες, ξεκινάει από την αρχαιότητα περνάει στο Βυζάντιο, το δημοτικό τραγούδι, το ρεμπέτικο και συνεχίζει μέχρι σήμερα. Καταγράφει, εκφράζει και περιγράφει την εποχή του με τον πιο άμεσο τρόπο. Το αγαπάω πολύ το λαϊκό τραγούδι, σημαίνει πολλά για μένα. Με έχει βοηθήσει να σταθώ όρθιος σε δύσκολες στιγμές.
Έχει αλλοιωθεί μέσα στα χρόνια ως είδος;
Έχει αλλοιωθεί, γιατί έχει αλλοιωθεί η κοινωνία και οι αξίες της. Η ρίζα του όμως παραμένει δυνατή νομίζω. Υπάρχουν δημιουργοί, τραγουδιστές, μουσικοί που το αγαπάνε και το υπηρετούν με σεβασμό.
Ερμηνεύσατε το «Όνειρο Απατηλό». Ήταν ξεχωριστή η στιγμή αυτή;
Ξεχωριστή και μοναδική. Με τον Μίνω εκτός από συνεργάτες είμαστε φίλοι αρκετά χρόνια. Θαυμάζω το ταλέντο του, την ικανότητα του, την ευαισθησία και την γνώση που έχει. Μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον που γύρω του υπήρχε μόνο μουσική και μουσικοί. Όταν λοιπόν έφτιαξε το Όνειρο Απατηλό για τις ανάγκες της ταινίας, κατάφερε να ξανά συστήσει το σπουδαίο τραγούδι της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου και του Αποστόλου Καλδάρα. Βοήθησα και εγώ σε αυτό. Και φυσικά με γνώρισε το πλατύ κοινό. Μην ξεχνάμε πως είναι ένα τραγούδι που έχει κάνει επιτυχία με τον Σταμάτη Κόκοτα και τον Γιάννη Καλαντζή. Να έρθετε στο Gazarte στις 12 και 19 Δεκεμβρίου να ακούσετε το πρόγραμμα που έχουμε ετοιμάσει με τον Μίνω, νομίζω πως θα ακούσετε κάτι πολύ ξεχωριστό.
Με τη δεδομένη κατάσταση στη μουσική βιομηχανία, θα υπήρχε θέση για δημιουργούς όπως η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου;
Μα ο δημιουργός δεν εξαρτάται από την βιομηχανία, η βιομηχανία εξαρτάται από τον δημιουργό. Και η Ευτυχία με τέτοιο ταλέντο και τόσο ευαίσθητες κεραίες σίγουρα θα τα έχει καταφέρει ακόμα και τώρα.
Βρεθήκατε δίπλα στην Μαρινέλλα, τον Γιάννη Σπανό, τον Δημήτρη Μητροπάνο, την Βίκυ Μοσχολιού, τον Κώστα Καζάκο και άλλους σπουδαίους καλλιτέχνες. Θυμάστε τη κουβέντα που σας είπε κάποιος από αυτούς και σας καθόρισε ως άνθρωπο;
Πολλά έχω κρατήσει και πάρα πολλά έχω μάθει. Ξεχωρίζω μια κουβέντα του Μητροπάνου, που του είχε πει όμως ο Ζαμπέτας: «Όταν κατεβαίνεις από τη σκηνή μην παίρνεις τα φώτα μαζί σου». Και η δεύτερη του Κώστα Καζάκου: «στο τέλος κάθε παράστασης αυτό που μένει είναι το αίσθημα που αφήνεις».
Το Σάββατο 12 Νοεμβρίου ξεκινήσατε στο Caja De Musica. Τι αναμένεται να ακούσουμε στο πρόγραμμα;
Θα ακούσετε τραγούδια που θα σας κάνουν να μην θέλετε να φύγετε κι όταν συμβεί αυτό θα έχετε φύγει με την ψυχή γεμάτη. Έχουμε φτιάξει ένα καταπληκτικό πρόγραμμα με την Λήδα Ρουμάνη. Και φυσικά όλα αυτά με τον Τάκη Βασιλείου στα τύμπανα, τον Πέτρο Βαρθακούρη στο μπάσο, τον Αριστείδη Χατζησταύρου στις κιθάρες, τον Άρη Κούκο στο μπουζούκι τον Θανάση Βήχο στο πιάνο και την Σουσανα Τρυφιάτη στα τραγούδια.
Τα όνειρα σας για το μέλλον;
Να συνεχίσω να δημιουργώ και να προσφέρω τραγούδια ,μουσικές χαρά, δύναμη κι ελπίδα.
Ακολουθήστε το tetragwno.gr στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.
