Ο Ιάκωβος Μυλωνάς γράφει για την παράσταση «Δεσποινίς Τζούλια» του Αυγούστου Στρίντμπεργκ, που ανεβαίνει το Σάββατο 5 Νοεμβρίου και για εννιά παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών – Αίθουσα Σύλλογος Φίλων Μουσικής, με τους Αγγελική Λάμπρη, Ιάκωβο Μυλωνά και Αμαλία Κλημοπούλου.
Έρωτας, λαγνεία, εξουσία, υποταγή, ταπείνωση. Ένας καθρέφτης μιας κοινωνίας που ποτέ δεν άλλαξε. Κι ούτε θα αλλάξει. Η έννοια της δημοκρατίας που νομίζουμε ότι ζούμε δεν είναι παρά μια μικρογραφία της φεουδαρχικής κοινωνίας που στη συνέχεια απλά έγινε καπιταλιστική. Η εξουσία είναι αφροδισιακή, είναι ερεθιστική, είναι αλαζονική και πολλές φορές καταστροφική. Το βλέπουμε καθημερινά σε ανθρώπους που έχουν εξουσία και πως την εκμεταλλεύονται.
Το έργο του Στρίντμπεργκ είναι βαθύτατα ψυχαναλυτικό. Η Δεσποινίς Τζούλια είναι ένας οριακός και πολλές φορές ακραίος χαρακτήρας. Η σχέση της με τη μητέρα της είναι αυτή που τη σημαδεύει και την οδηγεί στην καταστροφή. Τα παιδικά της τραύματα οδηγούν σε μπερδεμένα θέλω και σπαστικές κινήσεις ενός κοριτσιού που προσπαθεί να είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Ενός παιχνιδιού όμως που έχει φτιαχτεί από άντρες. Η πατριαρχική κοινωνία δε θα της το συγχωρέσει αυτό. Θα την αποτελειώσει με συνοπτικές διαδικασίες.
Η Δεσποινίς Τζούλια ήταν αγαπημένο μου έργο απ’ όταν ήμουν φοιτητής στο θέατρο Τέχνης. Αλλά και μετά στο Εθνικό θέατρο που σπούδασα συγγραφή ασχολήθηκα με τα θέματα εξουσίας και τα περίφημα ερωτικά τρίγωνα όπως του έργου μας. Αργότερα στο Πανεπιστήμιο θέλησα να το προσεγγίσω θεωρητικά για να το δω από άλλη οπτική γωνία.
Η μαγεία αυτού του έργου δεν είναι νομίζω η πάλη των δύο φύλων ή των τάξεων αλλά η πάλη του ίδιου του εαυτού μας να ξεφύγει απ’ αυτό που είναι, που βρίσκεται. Το ανικανοποίητο που έχουμε και δεν μπορούμε με τίποτα να είμαστε ευτυχισμένοι.
Αναζητάμε πάντα αυτό που δεν έχουμε. Αλλά το θέμα είναι μέχρι που είμαστε αποφασισμένοι να φτάσουμε για να το αποκτήσουμε. Γι’ αυτό με μαγεύει αυτό το έργο. Γιατί είναι ένα έργο καταστροφής. Οι ήρωες μας ζηλεύουν τη ζωή που δεν έχουν. Και είναι έτοιμοι να τα τινάξουν όλα στον αέρα για να την αποκτήσουν. Και το κάνουν. Τα τινάζουν όλα στον αέρα. Γι’ αυτό ήθελα να το ανεβάσω. Όχι γιατί το κάνανε αλλά τι ήταν αποφασισμένοι να θυσιάσουν για να το κάνουν. Εκεί είναι η διαφορά σε ανθρώπους που θέλουν κάτι και σε ανθρώπους που τα παίζουν όλα για όλα για να τα αποκτήσουν. Ο βαθμός δυσκολίας είναι που κάνει κάτι καταπληκτικό.
Οι περισσότεροι προσπαθούν να ξεφύγουν από τη ζωή που ζούνε και αναζητούν απεγνωσμένα τη ζωή που δε ζούνε. Το χρήμα σαν υπόσταση έχει διαβρώσει τα πάντα. Εξουσία και χρήμα. Για την αγάπη δεν υπάρχει θέση κι ας μιλάνε όλοι οι φιλόσοφοι και οι ποιητές γι’ αυτή.
Όνειρο είναι και όνειρο θα μείνει. Ίσως λίγες στιγμές. Αυτός ο κόσμος δεν είναι φτιαγμένος για να ευτυχίσεις. Είναι φτιαγμένος περίτεχνα για να σε κάνει και σένα το γρανάζι μιας μηχανής που θα σε χρησιμοποιήσει μέχρι να χαλάσεις και μετά απλά θα σε πετάξει.
Ένας καθρέφτης που θα σπάσει μόλις ζητήσεις κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που είσαι και σου επιτρέπουν. Εσύ θα σπάσεις τον καθρέφτη ή απλά θα συνεχίσεις να κοιτάς τον εαυτό σου ακινητοποιημένος στο κλουβί που σε έβαλαν να ζεις;
Info: Παραστάσεις Σάββατο 5/11, 12/11, 19/11, 26/11 & Παρασκευή 2/12, 9/12, 16/12, 23/12, 30/12 στο στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών – Αίθουσα Σύλλογος Φίλων Μουσικής. Εισιτήρια προπωλούνται στο ticketservices.gr.
Ακολουθήστε το tetragwno.gr στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.
