Η Φένια Χρήστου είναι μία ενδιαφέρουσα καλλιτέχνιδα, η οποία συνδυάζει στο έργο της τη μουσική με θεατρικά στοιχεία. Έχοντας κερδίσει τους Αγώνες Δημιουργίας Ελληνικού Τραγουδιού το 2014, κυκλοφόρησε πρόσφατα το πρώτο της άλμπουμ με τίτλο “El3ven” από τις εκδόσεις Μετρονόμος. Βαθιά επηρεασμένη από την καβαφική ποίηση και με θεατρική ατμόσφαιρα, η νεαρή δημιουργός μας μιλά για τη “γνωριμία” της με το μαγικό κόσμο της μουσικής, το βάρος της επεξεργασίας ενός λογοτεχνήματος, την θελτική δύναμη των πλάνων του Ταρκόφσκι και τα σχέδια της για το μέλλον.
Σας καλωσορίζω στο Τετράγωνο και σας ευχαριστώ για το χρόνο σας. Ξεκινώντας, λοιπόν, θα θέλατε να μοιραστείτε πώς ξεκίνησε η ενασχόληση σας με τη μουσική; Καλως σας βρίσκω και ευχαριστώ για την φιλοξενία σας στο περιοδικό. Η μουσική με βρήκε μοιραία στην παιδική ηλικία. Σκάρωνα μελωδίες, στιχάκια, μου άρεσε να τραγουδώ και κάποια στιγμή οι γονείς μου μου αγόρασαν το πρώτο μου αρμόνιο. Έπειτα στην εφηβεία ακολούθησε η επίσκεψη στο ωδείο, η συμμετοχή μου σε μία εφηβική χορωδία και όλα πήραν τον δρόμο τους ή τέλος πάντων πήραν έναν δρόμο. Κατά βάση στα δύο μου όργανα είμαι αυτοδίδακτη και κατά μεγάλο ποσοστό κατευθύνω το πως και που θα εστιάσω την μελέτη μου κάθε φορά. Η επαφή μου, με το ωδείο είναι και ήταν εξ αρχής για μένα ένα άκρως απαραίτητο γήπεδο προπόνησης και το μέσο για την κατάκτηση σημαντικών γνώσεων με στόχο την πραγμάτωση μίας μουσικής σκέψης. Από την άλλη, η προσωπικότητα μου στην εξέλιξη της υπήρξε απόλυτα συνδεδεμένη με την δημιουργία ηχητικών τοπίων ανεξάρτητα από οποιαδήποτε ενδεδειγμένη μουσική κατεύθυνση μελέτης.
Το “el3ven” είναι εξαιρετικό, ένα καλοδουλεμένο έργο με μεράκι και πολυποίκιλες επιρροές. Ποια βήματα σας οδήγησαν στη σύνθεση ενός άλμπουμ με έντονο θεατρικό χαρακτήρα; Αρχικά σας ευχαριστώ πολύ για τους όμορφους χαρακτηρισμούς για τον δίσκο μου. Την αγάπη μου για το θέατρο την μαρτύρησε η μουσική μου λοιπόν! Η αλήθεια είναι πως μου αρέσει τόσο πολύ το θέατρο κάτι το οποίο αποτυπώνεται στην μουσική μου.
Ιδιαίτερη εντύπωση μου προκάλεσαν οι λογοτεχνικές επιρροές και αναφορές σε κάποια από τα κομμάτια. Ειδικότερα, η καβαφική ποίηση είναι πολύ καλά δεμένη με το όλο σύνολο. Γιατί επιλέξατε αυτά τα ποιήματα του Αλεξανδρινού ποιητή; Στην τέχνη τα πράγματα πολλές φορές σε επιλέγουν. Η πρώτη επαφή μου με τον Καβάφη έγινε με τον “Τρόμο” που παρουσιάστηκε στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών το 2015 στα πλαίσια ανάθεσης από το Ελληνικό Σχέδιο. Έπειτα το ηχογράφησα στο στούντιο μαζί με την φωνή του ηθοποιού Σωτήρη Τσακομίδη και το συμπιέραλαβα μαζί με άλλες επιλογές από τον μεγάλο μας ποιητή στον δίσκο “El3ven”. Το ποιητικό υλικό συνέπεσε με την ατμόσφαιρα του δίσκου ο οποίος ήδη ήταν στις ενορχηστρώσεις.
Είχατε ποτέ συναισθήματα αμφιθυμίας κατά τη διάρκεια της σύνθεσης ή των ηχογραφήσεων; Πόσο δύσκολο (ή εύκολο) είναι να μελοποιεί κανείς ποιήματα αναγνωρισμένων λογοτεχνών; Ο ψυχισμός ενός καλλιτέχνη ρέει σε ποικίλα μονομάτια – άλλωστε αυτό προττάσει ο δρόμος για την δημιουργία. Μαζί όμως με τούτο το ” χάρισμα”, η φύση των καλλιτεχνών κουβαλά κι ένα ακόμη όμως , εκείνο της απόστασιοποίησης από το έργο, το συναίσθημα, το δημιούργημα. Έτσι λοιπόν, κανείς από τους δημιουργούς δεν κινδυνεύει ούτε να καεί από το φώς ούτε να μαυρίσει απ’ το σκοτάδι- μάλλον ανακουφίζεται μέσα από αυτές τις διαδρομές- τουλάχιστον έτσι το λαμβάνω εγώ. Τώρα, σχετικά με την δυσκολία ή την ευκολία, δεν ξέρω τι να σας πω, εμένα τα ποιήματα έρχονται γυμνά στα αυτιά μου την στιγμή της έμπνευσης. Τώρα, σχετικά με την ευθύνη κρίνοντας από τον χαρακτηρισμό “αναγνωρισμένοι” όσον αναφορά τους λογοτέχνες τότε, ναι, η ευθύνη είναι τεράστια. Παρεμβαίνεις κατουσίαν σε ένα έργο. Επειδή όμως αυτό είναι μία λογική διαδικασία είναι προτιμότερο να έπεται της δημιουργίας προς αποφυγήν επηρεασμού αυτής.
Εκτός από το θέατρο, θα μπορούσα να φανταστώ το “el3ven” ως soundtrack ταινίας. Αν σας δινόταν η ευκαιρία να “ντύσετε” μουσικά ένα κινηματογραφικό έργο, ποιο θα επιλέγατε; Είναι το όνειρο μου να γράφω μουσική για ταινίες και θέατρο. Βλέπω ντυμένες τις σκηνές που αγαπώ με φωνητικά μου και μουσικές μου. Δυστυχώς, ακόμη δεν μου έχει δοθεί αυτή η ευκαιρία. Θα ήμουν ευτυχής αν είχα ντύσει μουσικά κάποια μόνον από τα ζωγραφικά πλάνα του Αντρέι Ταρκόφσι…
Τελικά η απόσταση ανάμεσα στις τέχνες είναι τόσο μεγάλη όσο θέλουν να πιστεύουμε; Τα λεπτά όρια που τις διαχωρίζουν μας προφυλάσσουν από την υπερβολή και προστατεύουν την ποιότητα ή δίνουν πρόσφορο έδαφος για περαιτέρω δημιουργία; Η μικρή μου άποψη πάνω σε αυτό το θέμα είναι πως η μία αποτελεί βασικό συστατικό της άλλης, η μία εμπεριέχεται μέσα στην άλλη. Ο διαχωρισμός έρχεται να εστιάσει, να εξιδεικεύσει ή να εξυπηρετήσει άλλους παράγοντες πέραν της τέχνης.
Ποια είναι τα άμεσα σχέδια σας για τους επερχόμενους μήνες; Ξεκούραση ή δουλειά; Η μουσική σε θέλει καθημερινό εργάτη, ισόβιο υπηρέτη της για να σου “τραγουδήσει” μια φορά. Προετοιμάζω και μελετώ πάνω σε έναν στόχο, είμαι σε περίοδο εσωτερικής εργασίας δηλαδή σε συνδυασμό με κάποιες σπουδές που κάνω παράλληλα για να εξελίξω τον ήχο μου προς την κατεύθυνση που επιθυμώ. Περιμένω κάποιες απαντήσεις σχετικά με προτάσεις που έχω καταθέσει από διάφορους φορείς, φεστιβάλ κλπ. Η πρώτη απόπειρα απόδοσης αυτού του στόχου το ερχόμενο διάστημα θα είναι σε συνεργασία με τον βιολοντσελίστα Μιχάλη Πορφύρη.