«Το τρίτο στεφάνι», η μεγάλη παραγωγή που γεννήθηκε μέσα στην πανδημία και πρόλαβε να παρουσιαστεί μόνο για 13 sold-out παραστάσεις στο Θέατρο Παλλάς, προβλήθηκε αργότερα σε online streaming παραστάσεις σε 23.000 σπίτια, σε 52 χώρες και 5 ηπείρους και συνεχίζει τώρα την επιτυχημένη πορεία της για 2η χρονιά, αυτή τη φορά στον φυσικό της χώρο, το Θέατρο Παλλάς.
«Το Τρίτο Στεφάνι», το αριστούργημα του Κώστα Ταχτσή, επανέρχεται στο θέατρο Παλλάς, με την υπογραφή του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, και τις Μαρία Καβογιάννη και Μαρία Κίτσου στους ρόλους της Εκάβης και της Νίνας, 60 χρόνια μετά την κυκλοφορία της πρώτης έκδοσης του εμβληματικού μυθιστορήματος του Κ. Ταχτσή.
Το μυθιστόρημα–σταθμός του Ταχτσή, από τα πλέον αγαπημένα του ελληνικού κοινού διαχρονικά, που στο παρελθόν έγινε σήριαλ από τον Γιάννη Δαλιανίδη και αποτέλεσε υλικό για πολύ επιτυχημένες παραστάσεις σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή και Θανάση Παπαγεωργίου, είναι μια κατάθεση μνήμης όπου μέσα από τις προσωπικές ιστορίες των ηρώων περνάει ολόκληρη η σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας. Όχι με διάθεση διδακτική, αλλά μ᾽ ένα σπάνιο χιούμορ που αναδεικνύει καίρια όλα εκείνα για τα οποία αξίζει να παλεύει κανείς στη ζωή.
Αυτό που μαγνητίζει σήμερα στο «Τρίτο Στεφάνι», κι αυτό που την ίδια στιγμή του χαρίζει τη διαχρονική του γοητεία, είναι μια ανελέητη κατάφαση στη ζωή. Τα πρόσωπα αυτού του δράματος, οι «ατσάλινοι» άνθρωποι μιας άλλης εποχής, σχεδόν σαν Παπαδιαμαντικοί ήρωες, υποφέρουν, απελπίζονται, κλαίνε γοερά, ματώνουν, αλλά ποτέ δε χάνουν πραγματικά την πίστη τους στη ζωή, σ᾽ αυτό που φέρνει το αύριο. Γελάνε δυνατά και λαγαρά μπροστά σε κάθε δυσκολία, και μας δείχνουν το δρόμο. Γι’ αυτούς ακριβώς του λόγους, το «Στεφάνι», που τόσο ανθίσταται στην ηθογράφηση και τόσο αναδεικνύει τον ρεαλισμό, είναι μια υπόθεση ανθρώπων που δεν παύουν ποτέ να είναι νέοι. Τότε και σήμερα.
Ένα γνήσια ρωμαίικο ψηφιδωτό συναισθημάτων, το «Τρίτο Στεφάνι» εμπεριέχει όλη την πλούσια Ελληνικότητα που με τόσο πάθος αναζήτησαν και ανέδειξαν δημιουργοί όπως ο Τσαρούχης και ο Χατζιδάκις, και μας θυμίζει με τον πιο καθαρό τρόπο πόσο οι μετόπες του Παρθενώνα, τα βυζαντινά τέμπλα, και τα σύγχρονα μνημεία όπως ο Λευκός Πύργος στη Θεσσαλονίκη ή το μέγαρο της Ακαδημίας στο κέντρο της Αθήνας, είναι όλα κομμάτια μιας συνεχούς ροής, μιας ψυχικής εποχής στο γαλανό ταξίδι των Ελλήνων προς την ίδια τη ζωή.
Ηρωίδες του έργου είναι η Εκάβη και η Νίνα. Μέσα από την εξέλιξη του έργου οι ίδιοιες αγαπιούνται, ψυχραίνονται, μιλούν ακατάπαυστα, και σιωπούν μόνο μπροστά σ᾽ αυτό που τις υπερβαίνει, που όλους μας υπερβαίνει, και κουβαλούν πάντα το όμορφο και παράξενο φορτίο της πατρίδας που τις γέννησε, όπως το «μυθολόγησε» ο Ελύτης: «Όμορφη και παράξενη πατρίδα / Ωσάν αυτή που μου ‘λαχε δεν είδα / Ρίχνει να πιάσει ψάρια πιάνει φτερωτά / Στήνει στη γη καράβι κήπο στα νερά / Κλαίει φιλεί το χώμα ξενιτεύεται / Μένει στους πέντε δρόμους αντρειεύεται […]»
Ο Κώσνσταντίνος Μαρκουλάκης σκηνοθετεί και διασκευάζει μαζί με τον Νίκο Μανουσάκης μία παράσταση με ποιότητα και σεβασμό στο έργο-σταθμό του Ταχτσή, χωρίς να κουράζει ή να παρερμηνεύει τα δυνατά και διαχρονικά νοήματα του έργου για την ζωή. Δίνει πνοή στις δύο ηρωίδες αλλά και σε όλους τους υπόλοιπους ηθοποιούς. Αφουγκράζεται κάθε προβληματισμό ή σκέψη των ηρώων και βλέπουμε πώς αυτό συνδέεται με το σήμερα.
Στον ρόλο της Εκάβης βλέπουμε την καθηλωτική ερμηνεία της Μαρίας Καβογιάννη. Της ηθοποιού που μεταμορφώνεται επί σκηνής. Άξια στις κωμικές στιγμές μέσα στο έργο, με μπρίο και χιούμορ και συγκινητική στο δράμα ταυτόχρονα. Σπουδαίο χάρισμα αυτό για έναν ηθοποιό.
Αεικίνητη, αέρινη, τρυφερή και με δυναμική η Μαρία Κίτσου ερμηνεύει την Νίνα όπως την είχε πλάσει ο Ταχτσής. Άλλοτε ονειροπόλα και ευαίσθητη κι άλλοτε αυστηρή και κενή από συναισθήματα. Η συνύπαρξη της Μαρίας Καβογιάννη και της Μαρίας Κίτσου πάνω στη σκηνή είναι ό,τι πιο όμορφο γεννά αυτή η παράσταση. Δύο ηθοποιοί διαφορετικών γενεών, ενώνουν το ταλέντο τους και κάνουν το κοινό να χαίρεται που πάει στο θέατρο!
Άξιες ερμηνείες με πολύ δυναμισμό τόσο στο ερμηνευτικό κομμάτι, όσο και στην κίνηση παρακολουθούμε και από τους υπόλοιπους ηθοποιούς, (Κώστας Ανταλόπουλος, Ειρήνη Βαλατσού, Μελίνα Βαμπούλα, Νεκταρία Γιαννουδάκη, Ντάνη Γιαννακοπούλου, Άρτεμις Γρύμπλα, Δημήτρης Καραβιώτης, Τάσος Λέκκας, Ορνέλα Λούτη, Γιώργος Μακρής, Δημήτρης Μανδρινός, Στάθης Μαντζώρος, Φοίβος Μαρκιανός, Καλλιρρόη Μυριαγκού, Ελευθερία Παγκάλου, Ελίζα Σκολίδη, Μενέλαος Χαζαράκης, Γιώργος Ψυχογυιός) που εναλλάσσονται αριστοτεχνικά με πολλούς ρόλους, βοηθώντας την ροή της ιστορίας. Άψογο σκηνοθετικό εύρημα αυτό.
Το κλίμα της διαχρονικότητας και των σημαντικών μηνυμάτων για την Ελλάδα του τότε και του σήμερα, πέρα από τις ερμηνείες, συμπληρώνουν τα άψογα σκηνικά που επιμελήθηκε ο Πάρις Μέξης, η εύστοχη μουσική του Μίνωα Μάτσα που «ντύνει» όλο το έργο, οι φωτισμοί του Αλέκου Γιάνναρου, τα κοστούμια της Βασιλικής Σύρμα και η κίνηση της Κικής Μπάκα.
Μία παράσταση υψηλών προδιαγραφών που οφείλει να απολαύσει το φιλοθεάμον κοινό, ζώντας την διαχρονικότητα της χώρας μας σε όλο της το μεγαλείο.
Info: Το τρίτο στεφάνι, 2ος χρόνος – Τετάρτη έως Κυριακή στο Θέατρο Παλλάς (Βουκουρεστίου 5, Αθήνα 105 64/2103213100). Κλείστε τα εισιτήριά σας ΕΔΩ.