Γιώργος Κατσής: «Δεν θα διεκδικήσουμε ποτέ ένα καλύτερο κόσμο αν δεν είμαστε διαθέσιμοι να ρισκάρουμε»

Παρακολουθώ με θλίψη τις τελευταίες εξελίξεις στο πολιτισμό και συγκεκριμένα το θέατρο. Τρία από τέσσερα πρόσωπα που απασχολούν την επικαιρότητα με καταγγελίες και μηνύσεις εις βάρος τους, υπήρξαν καθηγητές στη σχολή μου, ακόμα και συνεργάτες μου στο θέατρο. Όσοι συνεργαστήκαμε μαζί τους και δεν είπαμε τίποτα, τους είχαμε καθηγητές και δεν είπαμε τίποτα ή είπαμε τα ανήκουστα «με μένα τα πήγαινε καλά» ή «εγώ δεν ασχολιόμουν» ή είμασταν μπροστά σε περιστατικά που προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και δεν μιλήσαμε είμαστε συνένοχοι. Όταν η πολιτεία αδυνατεί να προστατεύσει τους εργαζόμενους οφείλουμε να έχουμε το ήθος να προστατεύουμε ο ένας τον άλλον. Αν εσύ δεν μπορείς να προστατεύσεις τον εαυτό σου από έναν θύτη, αυτός που την έχει πρέπει να επεμβαίνει, αν τον ενδιαφέρει ο άνθρωπος και η θέση του στο κόσμο ή στη τέχνη. Αυτά να τα ακούνε οι πρωταγωνιστές που με ποσοστά ή το ενάμιση χιλιάρικο κάνουν ότι όλα είναι εντάξει που ο «πιτσιρικάς» παίρνει 500€ έως τους ανθρώπους που γνώριζαν για τη συστηματική κακοποιητική συμπεριφορά των συνεργατών τους και κάθονταν στα αβγά τους. Όταν έχεις περισσότερη εμπειρία από έναν νεότερο συνεργάτη σου, οφείλεις να΄σαι το παράδειγμα, δεν είναι διαπραγματεύσιμο αυτό. Το σύνηθες φαινόμενο στο χώρο είναι ότι από ένα σημείο και μετά οι άνθρωποι έχουν το θέατρο ATM για το επόμενο νοίκι, τις διακοπές και τα ποτά τους. Κι έτσι ξεχνάμε σε ένα χώρο που είμαστε με άλλους ανθρώπους ότι είμαστε πάνω απ’όλα άνθρωποι. Οι καταγγελίες περιγράφουν απάνθρωπα περιστατικά από κοινωνιοπαθείς.

Όσα λένε οι καταγγελίες για τους ίδιους πιστεύω λένε περισσότερα για το κοινό τους.
Όχι μόνο για την συνεχή, εκβιαστική, εξουσιαστική τάση τους, την αυτοαναφορικότητα, τη ναρκισσιστική βεβαιότητα ότι έχουν δίκιο σε όλα αλλά για την πολιτική τους υπόσταση που είναι ανύπαρκτη. Κι ένας κόσμος που άνθρωποι σαν αυτούς θεωρούνται σπουδαίοι, είναι σαφώς ένας κόσμος που έχει χούντα και πρωθυπουργό έναν Μητσοτάκη. Ένας κόσμος που οι άνθρωποι του πολιτισμού διεκδικούν στον δρόμο τα δικαιώματα τους αλλά το Εθνικό Θέατρο κάνει πρόβα με τον Μητσοτάκη, την Μενδώνη και κάμερες, είναι ένας κόσμος απογοητευτικός ακόμα. Είναι δυνατόν να θεωρεί οποιοδήποτε θύμα ότι μπορεί να ζητήσει βοήθεια ή να καταγγείλει κάποιον όταν μέχρι κι ένα χρόνο πριν τα λέγαμε «πολιτισμένα» με εγκληματίες πολιτικούς στη κρατική σκηνή της χώρα; Πετάνε τυράκι την επίδαυρο και τρέχουν όλοι να το πάρουν. Είναι απίστευτο.

Ο Μπρεχτ γράφει στο Περί Ρεαλισμού: «Αυτοί που κυριαρχούν έχουν μια έντονη απέχθεια απέναντι στις μεγάλες αλλαγές. Θα προτιμούσαν να παραμείνουν όλα όπως είναι και για χίλια χρόνια ακόμα. Θα προτιμούσαν να σταματήσει το φεγγάρι κι ο ήλιος να μη γυρίζει πιά! Αν πυροβολήσουν αυτοί, ο αντίπαλος δεν επιτρέπεται να πυροβολεί, η δικιά τους βολή πρέπει να είναι η τελευταία…». Αυτό σχετικά με όσους λένε «καθίστε φρόνιμα». Σε αυτούς προτείνω φιλικά να μην μιλάνε γιατί καταντάνε εξαντλητικοί. Η φράση «καθίστε φρόνιμα» μπορεί να με εξαντλήσει περισσότερο από το να διαβάσω τρεις τόμους.

Αυτοί που ρωτούν «γιατί τώρα» είναι πελάτες των ανθρώπων που καταγγέλονται. Δεν έβλεπαν ποτέ καλό θέατρο, δεν το αγάπησαν ποτέ και δεν τους είδαμε ούτε θα τους δούμε στις ωραίες παραστάσεις. Διαβασμένοι δεν είναι, έχουν συνείδηση κιμά και ενδεχομένως να είχαν παράπονα που «δεν λέγαμε για τη Μαρφιν» όταν καταδικαζόταν η Χρυσή Αυγή.
Όλες Κυρά -Κατίνες και όλοι Κυρ-Παντελήδες

Οι άντρες οφείλουμε μια συγγνώμη στις γυναίκες.
Αυτοί που καταγγέλονται πρέπει να βγουν να ζητήσουν συγγνώμη. Να παραδεχτούν ότι έβλαψαν ζωές, σε πολλές περιπτώσεις ανεπανόρθωτα.
Η Μενδώνη πρέπει να παραιτηθεί.
Η κυβέρνηση να αποχωρήσει. Δεν γίνεται να ξεπλένει κόσμο αντιμέτωπο με τέτοιες κατηγορίες. Ο πολιτισμός πεθαίνει ένα χρόνο τώρα, όχι ότι ζούσε πριν. Μαφιόζοι παραγωγοί εκβιάζουν κόσμο και παίζουν με το ψωμί του χρόνια τώρα. Το εθνικό κρύβει σκελετούς στη ντουλάπα του χρόνια τώρα.

Δεν θα διεκδικήσουμε ποτέ ένα καλύτερο κόσμο αν δεν είμαστε διαθέσιμοι να ρισκάρουμε – όπως κάνουν και τα θύματα – την υπόληψη μας, τη δουλειά μας, τις σχέσεις μας, ακόμα και το φαϊ μας. Αρκεί να μην είμαστε μόνοι.

Υ.Γ: Ένα μεγάλο μπράβο στο ΣΕΗ για τη συνολική του στάση και για τον κόπο που καταβάλλει για να βοηθήσει το κλάδο μας.

O Γιώργος Κατσής είναι ηθοποιός και σκηνοθέτης.