Σκηνοθεσία: Άρι Άστερ Σενάριο: Άρι Άστερ Φωτογραφία: Πάβελ Παγκορσζέσκι Μουσική: Μπόμπι Κρλικ Ηθοποιοί: Φλόρενς Πιού, ΤζακΡέινορ, Γουίλιαμ Τζάκσον Χάρπερ, Γουίλ Πούλτερ, Βίλχεμ Μπλόμγκρεν Διάρκεια: 147΄ Χώρα: ΗΠΑ, Σουηδία Έτος παραγωγής: 2019 Είδος: Μυστηρίου
Βαθμολογία: 2,5/5
Η
Ντάνι (Φλόρενς Πιού) και ο Κρίστιαν (Τζάκ Ρέινορ) είναι ένα νεαρό
ζευγάρι από την Αμερική, του οποίου η σχέση είναι υπό διάλυση. Όμως,
μετά από μία οικογενειακή τραγωδία που ταράζει την Ντάνι, το πένθος τους
φέρνει πάλι κοντά και η Ντάνι αυτοπροσκαλείται σε ένα ταξίδι του
Κρίστιαν με τους φίλους του σε ένα μοναδικό στο είδος του φεστιβάλ που
λαμβάνει χώρα το μεσοκαλόκαιρο σε ένα απομονωμένο σουηδικό χωριό.
Αυτό που ξεκινάει σαν μία ανέμελη καλοκαιρινή περιπέτεια σε ένα ηλιόλουστο καταφύγιο, παίρνει νοσηρή τροπή, όταν οι κάτοικοι του χωριού προσκαλούν τους καλεσμένους να συμμετέχουν σε εορτασμούς που μεταμορφώνουν αυτόν τον παράδεισο σε ένα όλο και πιο ανησυχητικό και ενοχλητικό μέρος.
Ο σκηνοθέτης Άρι Άστερ, έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό από την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, η «Διαδοχή». Ένα χρόνο μετά επιστρέφει με ένα παράξενο έργο μυστηρίου που ενώ διαδραματίζεται όλο στο φως είναι ιδιαίτερα σκοτεινό και μεταφυσικό.
Η ιστορία διαδραματίζεται στην Βόρεια Σουηδία, αν και τα γυρίσματα έχουν πραγματοποιηθεί στην Ουγγαρία. Εκεί, μια παρέα φοιτητών, ανάμεσά τους και ένα ζευγάρι που ζει μια τερματισμένη σχέση, δέχονται την πρόσκληση του φίλου τους Πελέ για να φιλοξενηθούν σε ένα απομονωμένο χωριό και να συμμετάσχουν σε μια γιορτή, που πραγματοποιείται κάθε 90 χρόνια, την εποχή του μεσοκαλόκαιρου. Παγανιστικά σύμβολα, παρθένες να χορεύουν με λουλούδια στα μαλλιά, κοινοβιακές καταστάσεις, μαγικά βότανα και τελετές θυσίας…
Η κεντρική ιδέα του έργου θυμίζει λίγο – έως και πολύ- την ταινία του Ρόμπιν Χάρντι, το Καταραμένο Σκίαχτρο/The Wicker Man (1973). Το ξεκίνημα του έργου γίνεται από ρεαλιστική βάση και δεν παραδίνεται εύκολα στα καλέσματα του υπερφυσικού, παρότι το φλερτ με μια άλλη διάσταση είναι ένα από τα βασικά μοτίβα του.
Ο Άρι Άστερ δημιουργεί έναν δικό του κόσμο με δικούς του κανόνες. Χρησιμοποιεί ακόμα και μια άγνωστη διάλεκτο. Η φύση έχει το κυρίαρχο λόγο και οι γυναίκες αντιμετωπίζονται ως θεότητες και πλάσματα ιερά. Κυρίως η διαδικασία της γονιμότητας που είναι το μόνο γήινο σε όλο αυτό το παράδοξο φιλμ. Δε θέλουμε να κάνουμε spoiler, αλλά κρατήστε το αυτό…
Η σκηνοθεσία, τεχνικά είναι πάρα πολύ καλή. Έξυπνες οπτικές γωνίες, η κίνηση της κάμερας παρουσιάζει αρκετά tilt που δίνουν το περιθώριο στον φακό να κινείται πάνω-κάτω και ανάποδα, αλλά και παράλληλα με το θέμα ( κάτι που μάλλον αγαπάει ο σκηνοθέτης). Είναι σα κάποιος μονίμως να τους παρακολουθεί.
Δραματουργικά, χτίζεται σταδιακά η πλοκή, δημιουργώντας ένα παραισθησιογόνο περιβάλλον, που δεν είσαι σίγουρος αν αυτό που βλέπει ο χαρακτήρας το βλέπουν όλοι ή είναι αποτέλεσμα της κατανάλωσης ουσιών.
Η φωτογραφία είναι εξαιρετική, βοηθάει φυσικά το γεγονός πως σχεδόν όλο το γύρισμα είναι σε εξωτερικό χώρο, που παρόλο το διαρκές φως, γίνεται χρήση φιλμ σέπια, που με όμορφες αποχρώσεις το κλέβει και δεν ταλαιπωρεί τον θεατή.
Αυτό που όμως κουράζει και καταστρέφει την ταινία είναι ο ρυθμός, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει. Η εξέλιξη της ιστορίας, αν και είναι προβλέψιμη, είναι τόσο αργή που πραγματικά γκρεμίζει το σασπένς και την απειλητική ατμόσφαιρα που έχει δημιουργηθεί, από το πρώτο κιόλας μισάωρο. Ευτυχώς, ξαναβρίσκει το στίγμα της το τελευταίο, με ένα τέλος που και εννοιολογικά και σκηνοθετικά είναι για γερά στομάχια. Μόνο που η ταινία διαρκεί σχεδόν 2,5 ώρες. Τεράστια αφηγηματικά κενά που ευτυχώς σώζονται κάπως από την ερμηνεία της Φλορενς Πιού (Λαίδη Μάκβεθ 2016). Θα μπορούσαν να απουσιάζουν ολόκληρες σκηνές από το έργο. Μπορεί τεχνικά να στέκονται, αλλά θα έπρεπε το ίδιο να γίνει και στο επίπεδο της πλοκής.
Αν και το έργο μπορεί να δώσει μια αίσθηση φεμινισμού, αυτό θα αποτελούσε μια βιαστική ανάγνωση. Μπορεί ακόμα και σεναριακά, από την πρώτη στιγμή η Ντάνυ να είναι εκείνη που δέχεται όλες τις καταστάσεις και εκείνη να περνάει από τα στάδια της κορύφωσης, τεχνικά αυτό επιτυγχάνεται με το να απομονώνεται από τους άλλους χαρακτήρες, μιλώντας ακόμα και μέσα από καθρέφτες, βλέποντας οι άντρες της παρέας μόνο το είδωλο της που είναι σε έναν μόνιμο πανικό, η ταινία προστατεύει την φύση και την ανάγκη για την αναπαραγωγή της… με κάθε τίμημα!
Η ταινία θα βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 22/8 από την TANWEER.