Η αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπο του Μητροπολίτη Νεκταρίου Κεφάλα προκαλεί την ζήλεια της πλειοψηφίας των κληρικών στην Αλεξάνδρεια. Το έργο και η ανιδιοτέλεια του κάνουν τους ανθρώπους να τον αποκαλούν άνθρωπο του θεού. Η πιθανότητα να γίνει ο επόμενος Πατριάρχης της Αιγύπτου κάνει τον κλήρο να τον συκοφαντήσει με αποτέλεσμα να του στερήσουν την ιερατική του ιδιότητα και να τον εξορίσουν από την Αίγυπτο. Στην Αθήνα συνεχίζεται η δυσφήμηση του και βρίσκει παντού κλειστές πόρτες. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει είναι τρομερές, ενώ δυσκολεύεται ακόμα και να βιοποριστεί. Στέλνεται σε ένα απομακρυσμένο χωριό της Εύβοιας και στην συνέχεια χάρη στην αγάπη του για την μόρφωση και την παιδεία το 1894 διορίζεται διευθυντής της Ριζαρείου Σχολής. Το έργο του εκεί είναι σπουδαίο και καταφέρνει να οργανώσει και να εκπαιδεύσει με τον ευγενέστερο τρόπο τους νέους που φοιτούν. Παράλληλα, αρχίζει το συγγραφικό του έργο.
Το 1908 εγκαταστάθηκε στην Αίγινα όπου εγκαθιδρύει το γυναικείο μοναστήρι. Οι διώκτες του δεν τον αφήνουν ήσυχο ούτε και τότε και τον κατηγορούν για ανηθικότητα. Ο Μητροπολίτης Νεκτάριος μεταφέρεται στο Αρεταίειο νοσοκομείο Αθηνών και στις 9 Νοεμβρίου 1920 πεθαίνει από καρκίνο του προστάτη.
Με δύο Βραβεία Κοινού στο 43ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας και στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Λος Άντζελες η διεθνής παραγωγή «Ο Άνθρωπος του Θεού» σε σκηνοθεσία και σενάριο Γελένα Πόποβιτς περιγράφει με λεπτομέρειες την ζωή και το έργο του Νεκτάριου Κεφάλα. Από τα πρώτα χρόνια της δράσης του, τις διώξεις που υπέστη, την συκοφάντησή του, το σπουδαίο συγγραφικό του έργο και την θητεία του στην Ριζάρειο Σχολή μέχρι τα τελευταία χρόνια στην Αίγινα, το γυναικείο μοναστήρι και τέλος τον θάνατο του.
Ο «Άνθρωπος του Θεού» είναι αναμφίβολα μια θρησκευτική ταινία που αν ο θεατής μπορέσει και ξεπεράσει τις όποιες πιθανές αντιρρήσεις και ιδεοληψίες -πνευματικές και ιδεολογικές- προκύψουν μετά την θέαση της θα συμφωνήσει πως πρόκειται για μια καλογυρισμένη παραγωγή που δεν μένει μόνο στα γεγονότα, όπως αυτά καταγράφηκαν από ιστορικούς και βιογράφους, αλλά με αφορμή τα ίδια τα γεγονότα εισχωρεί σε πιο βαθιά θέματα πίστης χωρίς αυτό απαραίτητα να αφορά μόνο την ορθόδοξη κοσμοθεωρία.
Καθ΄ όλη την διάρκεια του έργου παρακολουθούμε τον αγώνα ενός ανθρώπου που αγωνίζεται για τους συνανθρώπους του με μοναδικό του έρεισμα την αγάπη του θεού. Ακόμα και όταν τον λοιδορούν εκείνος επιμένει. Η Σέρβα σκηνοθέτρια δεν σκιαγραφεί το πορτραίτο μιας άγιας εκκλησίας και σε καμιά περίπτωση μην περιμένετε να δείτε δογματικές μεγαλοστομίες. Αντιθέτως, πολύ εύστοχα και αιχμηρά παρουσιάζει τις παθογένειες του κλήρου και της εξουσίας των ανώτατων ιερατικών αξιωμάτων. Δείχνει ξεκάθαρα πως το ίδιο το Πατριαρχείο συνωμοτούσε και μεθόδευε με την στήριξη ακόμα και πολιτικών την ηθική και κατά συνέπεια ολική εξόντωση του Μητροπολίτη Νεκταρίου. Το σενάριο το πηγαίνει ακόμα πιο πέρα και αγγίζει θέματα αθεΐας και που η επιστήμη με την πίστη συναντιούνται και που διαιρούνται.
Πραγματικά η Γελένα Πόποβιτς καταφέρνει να ξεφύγει από μια γραφική βιογραφία που θα την εγκλώβιζε τόσο εκείνη όσο και τους συντελεστές της ταινίας σε μια ακόμη παρωδία όπως είναι οι περισσότερες βιογραφίες που έχουμε δει να γυρίζονται στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι στην πλειοψηφία τους καλές, καλοδιαβασμένες και καθόλου πρόχειρες. Όλοι οι χαρακτήρες είναι τοποθετημένοι σε μια σωστή κλίμακα, χωρίς να περισσεύει κανείς. Ο Άρης Σερβετάλης στον πρωταγωνιστικό ρόλο έχει καταφέρει να μεταμορφωθεί στην ασκητική φιγούρα, όπως αυτή περιγράφεται στα ιερατικά βιβλία, του Αγίου Νεκταρίου και να αποδώσει όλη την πραότητα ενός ανθρώπου που στωικά υπομένει και αγωνίζεται. Δεν είναι εύκολο να υποδυθείς έναν άνθρωπο που έχει αναγνωριστεί ως Άγιος χωρίς να πέσεις σε ερμηνευτικές υπερβολές κι όμως, δεν θα δείτε καμία τέτοια υπερβολή.
Ευτυχώς, δεν είδαμε περούκες και νάιλον γένια και γενικά όλες οι μεταμορφώσεις και το στάιλινγκ της Εύας Νάθενα είναι εξαιρετικό. Την μουσική της ταινίας υπογράφει ο βραβευμένος μουσικοσυνθέτης Ζbigniew Preisner με τη συμμετοχή της Αυστραλής μουσικού και τραγουδίστριας Lisa Gerrard και του αριστοτέχνη σολίστ στο κανονάκι Πάνου Δημητρακόπουλου.
Σκηνοθεσία/Σενάριο: Γέλενα Πόποβιτς, Φωτογραφία: Παναγιώτης Βασιλάκης, Μοντάζ: Λάμπης Χαραλαμπίδης, Σκηνικά: Σπύρος Λάσκαρης, Κοστούμια: Εύα Νάθενα, Ηθοποιοί: Άρης Σερβετάλης, Αλεξάντερ Πετρόφ, Mickey Rourke, Χρήστο Λούλη, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Νικήτα Τσακίρογλου, Γιάννη Στάνκογλου, Τάνια Τρύπη, Μαρθίλια Σβάρνα, Ιερώνυμο Καλετσάνο, Γιάννη Αναστασάκη, Γεράσιμο Σκιαδαρέση, Βασίλη Κουκαλάνι, Αλέξανδρο Μυλωνά, Μιχάλη Μητρούση, Μιχάλη Οικονόμου, Τόνια Σωτηροπούλου, Κορίνα-Άννα Γκούγκουλη, Μάνο Γαβρά, Σαράντο Γεωγλερή, Παναγιώτη Μαρίνο
Είδος: Βιογραφική, Θρησκευτική, Διάρκεια: 109΄, Γλώσσα: Ελληνικά/Αγγλικά
Βαθμολογία: 3/5
- Η ταινία θα βγει στις αίθουσες στις 26 Αυγούστου από την Feelgood.