Κριτική / Pet Sematary (Νεκροταφείο Ζώων)

3.4/5

Τρομακτική, 2019
Η.Π.Α.| Έγχρωμο | Διάρκεια: 101′
Σκηνοθεσία: Κέβιν Κολς, Ντένις Βιντμάιερ
Πρωταγωνιστούν: Τζέισον Κλαρκ, Έιμι Σέιμετζ, Τζον Λίθγκοου

Το 1983, ο μετρ του είδους Stephen King, κυκλοφορεί το μυθιστόρημα «Pet Sematary» – επίτηδες ανορθόγραφο – των 374 σελίδων, που ο ίδιος ομολογεί ότι απ’ όλα τα βιβλία που έχει γράψει το συγκεκριμένο είναι που τον τρομάζει πιο πολύ.

Το «Νεκροταφείο Ζώων» στα ελληνικά, κυκλοφορεί από χθες στις κινηματογραφικές αίθουσες στην δεύτερη μεταφορά του στην μεγάλη οθόνη ύστερα από την cult πρώτη του 1989.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ζούμε στην αναβίωση των ταινιών θρίλερ/τρόμου και το Hollywood, μετά την μεγάλη επιτυχία της ταινίας ‘Το Αυτό’ αλλά και διάφορων σειρών που έχουν εμπνευστεί την ιστορία τους από την βιβλιογραφία του King ( βλ. Stranger Things ), έχει βυθιστεί στο μεγάλο σύμπαν του Stephen King για να μεταφέρει και άλλες ιστορίες στην μεγάλη οθόνη.

Η καινούργια μεταφορά σε σκηνοθεσία των Kevin Kolsch και Dennis Widmyer. καλείται να κρατήσει τον πήχη ψηλά και να μην απογοητεύσει πολλούς θαυμαστές του βιβλίου, που το θεωρούν ως ένα από τα πιο τρομακτικά και καλύτερα του συγγραφέα. Άλλωστε, το σενάριο της ταινίας διαφέρει κατά πολύ από την ιστορία του βιβλίου, ως μια προσπάθεια ανανέωσης του ενδιαφέροντος του κοινού για κάτι που ήδη ξέρουν.

Λίγα όμως για την πλοκή:

Η οικογένεια του Dr. Louis Creed μετακομίζει από την Βοστόνη σε μια επαρχιακή πόλη της πολιτείας του Maine, όταν εκείνος αποδέχεται την διευθυντική θέση στην κλινική του Πανεπιστημίου του Maine. Σύντομα μετά την μετακόμιση τους, το ζευγάρι ανακαλύπτει την ύπαρξη ενός νεκροταφείου ζώων στο οικόπεδο τους, βαθιά μέσα στο δάσος. Ο ηλικιωμένος γείτονας, μια ξαφνική απώλεια θα τους κάνουν να αναθεωρήσουν εάν έπραξαν σωστά και μετακόμισαν σε αυτό το σπίτι.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Προς αποφυγή spoilers, δεν μπορώ να μαρτυρήσω περισσότερα αλλά το σενάριο αποδίδει με τον καλύτερο τρόπο – έστω και με τόσες μεγάλες αλλαγές – το πνεύμα της αρχικής ιστορίας του King.

Στο cast της ταινίας ξεχωρίζει ο πεπειραμένος John Lithgow. Ο ηθοποιός που έχει προταθεί για Oscar δυο φορές και πρόσφατα κέρδισε το Emmy για την ερμηνεία του ως Churchill στο ‘The Crown’, σε αυτή την ταινία είναι μοναδικός. Μπορεί να μην είναι η πατρική φιγούρα του βιβλίου για τον πρωταγωνιστή αλλά ο ρόλος του είναι καταλυτικός.

Την ίδια ώρα ο πρωταγωνιστης της ταινίας Jason Clarke, αποδίδει μεν πιστά τον ρόλο αλλά χρειάζονται λίγες σκηνές παραπάνω για να τον συνηθίσεις. Ειδική μνεία στην νεαρή της ταινίας Jese Laurence, η οποία καταφέρνει τα μέγιστα στον πρώτο της μεγάλο ρόλο.

Η ταινία έχει να κάνει με την αντιμετώπιση της απώλειας και την αποδοχή του θανάτου. O King αποκαλύπτει πόσο μεγάλο ταμπού είναι ο θάνατος για την κοινωνία και κυρίως για τα μικρά παιδιά. Στο σήμερα τα δεδομένα έχουν αλλάξει και ο θάνατος – ακόμα και για τα παιδιά – μπορεί να μοιάζει απόλυτα φυσιολογικός αλλά μέσα από την ταινία καταλαβαίνεις ότι ο φόβος που έχουμε για αυτόν παραμένει βαθιά μέσα μας και κάθε σκηνή αυτής της ταινίας το δείχνει ξεκάθαρα.

Στην νέα εποχή των θρίλερ σημασία δεν έχουν οι σκηνές jump & scare αλλά το συναίσθημα που θα σου γεννήσει η κάθε ταινία και ο πραγματικός φόβος που θα κουβαλάς μέσα σου. Αυτό η ταινία το πετυχαίνει και είναι μια καθαρή σωστή επιλογή για τους λάτρεις τους είδους.