Χαλάς, Ψύλλιας και Αναστασίνης μιλούν για την παράσταση «Την Κυριακή έχουμε γάμο»
«Η ανάγκη μας να μοιραστούμε ιστορίες είναι που μας οδήγησε εδώ. Και η ανάγκη μας να νιώσουμε τα συναισθήματα των ανθρώπων των ιστοριών αυτών»
Ο Τάσος Χαλάς, ο Αντρέας Ψύλλιας και ο Σπύρος Αναστασίνης μιλούν στο Tetragwno.gr για τις τελευταίες παραστάσεις τους στο έργο του Γιάννη Ξανθούλη «Την Κυριακή έχουμε γάμο», που επαναλαμβάνεται για δεύτερη χρονιά στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Ήταν το 2017, όταν η ομάδα «Αυτή κι Αυτοί», που δημιουργήθηκε από τον Αναστασίνη, την Ελένη Αληφραγκή και τον Ψύλλια, παρουσίασε την πρώτη της δουλειά «Βουρκόλακα» του Αργύρη Εφταλιώτη στο διαγωνιστικό Φεστιβάλ Duet Yourself του θεάτρου Άλφα. Το 2022, με την προσθήκη του Χαλά, η ομάδα επανέρχεται με τον «Ζητιάνο» του Ανδρέα Καρκαβίτσα.
Η παράσταση, που ολοκληρώνει τον κύκλο της στις 11 Νοεμβρίου, κάνει αναφορά στη χαμένη αθωότητα, την αναπόληση των παιδικών χρόνων και τη βουτιά στο παρελθόν. Εφτά ηθοποιοί, μια μουσικός και είκοσι τέσσερις ρόλοι σε ένα ταξίδι από την Αθήνα στον Έβρο, από την ανεμελιά στην ενηλικίωση, με ενδιάμεσες στάσεις τον έρωτα, το γέλιο, τον θρήνο και τη χαρά.
Πότε δημιουργήθηκε η θεατρική ομάδα «Αυτή και αυτοί» και ποιους στόχους θέσατε στην έναρξη της.
Σπύρος: Η ομάδα μας, οι Αυτή κι Αυτοί, δημιουργήθηκε το 2017, με αφορμή ένα διαγωνιστικό θεατρικό φεστιβάλ, από την Ελένη, τη μουσικό, την Αυτή, και τον Αντρέα και εμένα, δύο ηθοποιούς, τους Αυτοί. Στο φεστιβάλ δεν κερδίσαμε, αλλά η ομάδα είχε ήδη δημιουργηθεί και το πάθος μας μάς έκανε να μη σταματήσουμε εκεί. Ολοκληρώσαμε τον “Βουρκόλακα” του Αργύρη Εφταλιώτη και επειδή συνάντησε μεγάλη επιτυχία αποφασίστηκε να συνεχιστεί και δεύτερη χρονιά.
Εγώ έπρεπε να πάω στον στρατό και κάπως έτσι ήρθε να με αντικατέστησε ο Τάσος, ακόμα ένας από τους Αυτοί. Μετά την πρώτη παράσταση περάσαμε και οι τέσσερις πλέον σε μία δεύτερη, τον “Ζητιάνο” του Ανδρέα Καρκαβίτσα και από εκεί φτάνουμε στο σήμερα που με ακόμα 4 προσθήκες, τη Γεωργία, την Τερέζα, την Ηρώ και τον Πάνο φτάσαμε στην τρίτη μας δουλειά, το “Την Κυριακή έχουμε γάμο” του Γιάννη Ξανθούλη.
Από την αρχή ο στόχος μας ήταν ένας και βασικός. Να περνάμε ,αρχικά, εμείς καλά. Και τον καταφέρνουμε ακόμα. Σχετικά με τις παραστάσεις μας, στόχος μας είναι να ασχολούμαστε με τη δραματοποίηση ελληνικής λογοτεχνίας γιατί πιστεύουμε ότι υπάρχει τεράστιος ανεξερεύνητος πλούτος εκεί.
Μετά τον «Ζητιάνο» του Ανδρέα Καρκαβίτσα επανέρχεστε με το μυθιστόρημα του Γιάννη Ξανθούλη «Την Κυριακή έχουμε γάμο». Τι σας κινεί το ενδιαφέρον στη μεταφορά σημαντικών μυθιστορημάτων για το θέατρο;
Τάσος: Η απάντηση στην ερώτηση αυτή έχει δύο σκέλη. Το πρώτο σκέλος αφορά τη δραματουργία. Είναι μια πρόκληση για εμάς, το να πάρουμε ένα κείμενο εκατοντάδων σελίδων και να μπορέσουμε να εξάγουμε την πεμπτουσία του. Να δημιουργήσουμε εκ νέου μια ιστορία, με τα ίδια πρωτογενή υλικά, η οποία να έχει αρχή, μέση και τέλος. Να ξεδιπλώνει την πλοκή της με τρόπο κατανοητό και αρεστό και να συμπυκνώνει, ιδανικά, την ιδέα του συγγραφέα, μέσα από το δικό μας πρίσμα.
Σε ένα δεύτερο επίπεδο, αυτό που μας ελκύει στα μυθιστορήματα, είναι η θεατρική «αγνότητά» τους. Το κοινό, αλλά και εμείς, το μόνο αποτύπωμα που έχουμε από ένα βιβλίο είναι οι εικόνες που εμείς έχουμε δημιουργήσει ως αναγνώστες. Δεν υπάρχουν στο μυαλό μας, προγενέστερες εικόνες από άλλες δουλειές καλλιτεχνών, οι οποίες μπορούν να μας επηρεάσουν στον τρόπο που εμείς θα διηγηθούμε την ιστορία μας, ή πώς το κοινό θα την αφουγκραστεί. Μόνος περιορισμός και στα δύο μέρη, είναι η φαντασία.
Ως κοινωνία φαίνεται να τείνουμε την προσοχή σας σε ιστορίες λίγο πριν ή λίγο μετά τον Εμφύλιο. Εσείς ως νέοι ηθοποιοί, γιατί σας ενδιαφέρει να αφηγηθείτε ιστορίες που απέχουν από τη σημερινή πραγματικότητα;
Αντρέας: Γιατί σκοπός του θεάτρου είναι το ταξίδι. Ταξίδι σε άλλο χωροχρόνο, άλλη εποχή, άλλους ανθρώπους, άλλες καταστάσεις. Εξερευνώντας και παρουσιάζοντας κάτι διαφορετικό από τα σημερινά που βλέπουμε καθημερινά γύρω μας, πρώτα πρώτα εμείς και μετά οι θεατές, μπορούμε να καταλάβουμε από μικρές ιστορίες πως έχει φτιαχτεί το παζλ που ονομάζεται παρόν. Οι ρίζες μας είναι το παρελθόν μας.
Μιλήστε μου για το έργο και ποιες δυσκολίες είχατε να αντιμετωπίσετε στο ανέβασμα.
Αντρέας: Το «Την Κυριακή έχουμε γάμο» του τεράστιου παραμυθά Γιάννη Ξανθούλη είναι μια ιστορία που μιλάει για την ανάγκη του ανθρώπου να επιστρέψει στο παρελθόν. Σε εποχές που όλα φαίνονταν στα μάτια πιο αγνά και αθώα. Τότε που σαν παιδιά βλέπαμε τον κόσμο με μάτια πολύ διαφορετικά απ’ ότι ως ενήλικες. Που όλα φάνταζαν μεγάλα, παράξενα, σαν ένας μεγάλος καμβάς ζωγραφικής έτοιμος να επέμβουμε. Και μετά απλά έρχεται η απόλυτη και απότομη ενηλικίωση. Είναι μια σκληρή και παράλληλα τρυφερή ιστορία. Ο Ξανθούλης στα καλύτερά του!
Η δυσκολία τώρα; Να μπορέσουμε να αποτυπώσουμε σκηνικά όλο το ξανθουλικό πνεύμα και σύμπαν χωρίς να χαλάσει η ιστορία! 400 σελίδες πληθωρικής γραφής να παρουσιαστούν με ρυθμό και ξεκάθαρο στόχο. Την παρουσίαση της ιστορίας!
Πώς αποφασίσατε να γίνετε ηθοποιοί και ποια ήταν η κύρια έμπνευση πίσω από αυτή την απόφαση;
Σπύρος: Η ανάγκη μας να μοιραστούμε ιστορίες είναι που μας οδήγησε εδώ. Και η ανάγκη μας να νιώσουμε τα συναισθήματα των ανθρώπων των ιστοριών αυτών. Η πρώτη δασκάλα και των τριών μας έλεγε ότι το θέατρο είναι μικρόβιο και όποιος το κολλάει δύσκολα γιατρεύεται. Κάπως έτσι συνέβη και με μας.
Υπάρχουν ρόλοι που έχετε ονειρευτεί;
Τάσος: Με τη μεταφορική έννοια όχι. Ίσως όλοι οι ρόλοι να μην είναι ίδιοι, από την άποψη του φορτίου που μεταφέρουν λόγω αναγνωσιμότητας είτε του έργου είτε του ίδιου του ρόλου, αλλά θεωρώ ότι κάθε χαρακτήρας έχει τις δικές του ποιότητες, τις οποίες ο ηθοποιός πρέπει να ανακαλύψει. Με την κυριολεκτική έννοια, ευτυχώς ή δυστυχώς, έχω ονειρευτεί όλους όσους έχω υποδυθεί και λογικά όσους υποδυθώ στο μέλλον. Κατά την παραγωγική διαδικασία ο ύπνος μου είναι πολύ ανήσυχος.
Πώς διαχειρίζεστε τον αυξημένο ανταγωνισμό και την πίεση που σχετίζονται με τον χώρο της ψυχαγωγίας;
Σπύρος: Δεν τη διαχειριζόμαστε. Εμείς προσπαθούμε να μείνουμε πιστοί σε αυτό που θέλουμε να πούμε μέσα από τις ιστορίες. Δεν έχουμε στόχο να πιάσουμε όλο το κοινό, ξέρουμε ότι αυτό είναι αδύνατο και ότι αν το προσπαθήσουμε τότε θα χάσουμε τον εαυτό μας.
Πώς διαχειρίζεστε το άγχος πριν από μια παράσταση;
Τάσος: Πάρα πολύ καλά συνήθως, αν έχω πράγματα να κάνω. Από τη φύση μου είμαι πρακτικός άνθρωπος και όσο απασχολώ τα χέρια μου και το μυαλό μου, τα συναισθήματά μου περνάνε στο υπόβαθρο. Για αυτό εκτελώ καθήκοντα εφόρου, πριν την παράσταση. Οτιδήποτε σκηνικό αντικείμενο ή ρούχο χρειάζεται στήσιμο, επιδιόρθωση ή έλεγχο περνάει σίγουρα απ΄τα χέρια μου.
Info: Τρεις τελευταίες παραστάσεις Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00, έως τις 11/11 στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης [Πειραιώς 206, (Ύψος Χαμοστέρνας) Ταύρος, τηλ: 210 341 8550]. Εισιτήρια στην ticketservices.gr.
Ακολουθήστε το tetragwno.gr στο Google News και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.