Χρυσόστομος Γαλαθρής: «Η τεράστια αρχιτεκτονική κληρονομιά του τόπου μου με βοήθησε να αποτυπώσω και να αναπλάσω σκηνές από το παρελθόν»

Με αφορμή  την επιμέλεια της έκθεσης Karlovasi  ArtAfair 2019, αλλά και το ξεχωριστό project The Vintage Room θα επιχειρήσουμε να γνωρίσουμε τον καλλιτέχνη πίσω από τον φακό. Ο φωτογράφος, Χρυσόστομος  Γαλαθρής, με έναν πιο θεατρικό και ποιητικό τρόπο, επαναπροσδιορίζει το τι είναι η απεικόνιση εικόνων. Ο θαυμασμός  και  η πίστη του στην  τέχνη και οτιδήποτε γεννάει μνήμες τον αποκαλύπτουν και συστήνουν ως έναν από τους πιο ιδιαίτερους φωτογράφους της γενιάς του. Μας μιλάει για τα μελλοντικά σχέδια του, την ατομική έκθεση με θέμα Γυμνό Ανδρικό Σώμα, αλλά και για την καινούρια πρόταση που ετοιμάζει στην Δανία.

Έχετε δημιουργήσει ένα πολύ ιδιαίτερο project, το The Vintage Room. Ένα στούντιο που δίνει την ευκαιρία σε όποιον το θελήσει να ζήσει σε μια άλλη εποχή και να είναι κάποιος άλλος. Πως εμπνευστήκατε αυτήν την ιδέα; Η ιδέα της δημιουργίας του The Vintage Room δεν γεννήθηκε ξαφνικά μέσα μου, την καλλιεργούσα χρόνια με επιμονή και υπομονή. Η αγάπη  και ο σεβασμός που τρέφω για την τέχνη και το οτιδήποτε έχει  το παρελθόν μου έδωσε το συγκεκριμένο κίνητρο. Το βιώνω και εγώ ο ίδιος ζώντας σε ένα διαμέρισμα με έντονο το vintage στοιχείο, καθώς κοιτάζω μερικά έπιπλα που κληρονόμησα απο την Σμυρνιά πρόγιαγια σκηνοθετώ στο μυαλό μου ιστορίες από την ζωή τους τότε, σκέφτομαι πόσο διαφορετική ήταν τότε η καθημερινότητα τους, ο τρόπος τους ζωής, τα ρούχα τους, ακόμη δε και η προσέγγιση μεταξύ τους.Το The Vintage Room αργά και με σταθερά βήματα παίρνει σάρκα και οστά τον τελευταίο χρόνο, με απλά λόγια τα έβαλα κάτω, σκέφτηκα με τι είδους φωτογραφία θα ήθελα να ασχοληθώ , τι με γεμίζει σαν φωτογράφο, τι λείπει απο το κομμάτι της φωτογραφίας στην Ελλάδα, πώς μπορώ να προσαρμόσω το vintage στοιχείο με το εμπορικό κομμάτι. Είναι σημαντικό για εμένα να υπηρετήσω το δημιούργημα μου με όρεξη και ψυχική ευχαρίστηση, το σημαντικότερο μπορώ να πω!

Σε αυτό το ξεχωριστό εγχείρημα δεν συναντάμε μια κλασσική φωτογράφηση προσώπου. Υπάρχει θεατρικότητα, σενάριο, βοηθητικά υλικά, όπως ρούχα, props και χρηστικά αντικείμενα, που προφανώς βοηθούν τους ανθρώπους να μπουν στον ¨ρόλο¨. Στην ουσία στήνετε ένα σκηνικό κα δημιουργείτε μια ψευδαίσθηση. Πόσο ανάγκη έχουμε να ξεφύγουμε από την αλήθεια μας; Ναι όντως, δημιουργώ αυτή την ψευδαίσθηση, η οποία ψευδαίσθηση μένει ζωντανή όση ώρα χρειαστεί μέχρι να καλύψω τις φωτογραφικές ανάγκες του εκάστοτε project που έχει επιλέξει ο πελάτης μου. Η θεατρικότητα είναι το α&ω για εμένα, όχι μόνο μέσα στην δουλειά μου αλλά και μέσα στην καθημερινή μου ζωή. Η ανάγκη του να ξεφεύγουμε από την αλήθεια είναι μεγάλη, επιβάλλεται βασικά! Αυτή η ευχάριστη κοπάνα να το πω πιο λαϊκά που κάνουμε μας δίνει την σωστή και κατάληλη ενέργεια ώστε καθώς επιστρέφουμε να βλέπουμε τα πράγματα και τις καταστάσεις με πιο ήπια αντιμετώπιση. Δεν είμαστε όλοι/ες το ίδιο δυνατοί, οι προσωπικότητες μας διαφέρουν και ο κάθε άνθρωπος αντιμετωπίζει την δική του αλήθεια διαφορετικά!

Σπουδάστε στο Focus Art School of Athens και πραγματοποιήσατε  μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο Vevey Schoil of Photography στην Ελβετία. Έχετε κάνει ιστορία φωτογραφίας και σκηνογραφία. Αν η φωτογραφία είναι η στιγμιαία καταγραφή οπτικών εικόνων μέσω της αποτύπωσης του φωτός  και ο κινηματογράφος αλληλουχία εικόνων, που δημιουργούν κίνηση, ποσό κοντά αισθάνεστε στην έβδομη τέχνη; Πολύ ιδιαίτερη η ερώτηση σας, αν ρωτήσετε τους περισσότερους σινεφίλ θα σας απαντήσουν ότι αποκαλούν τον κινηματογράφο ‘ τέχνη των τεχνών’  διότι εκτός από τα δικά του εκφραστικά μέσα μπορεί και χρησιμοποιεί και αυτά των άλλων τεχνών. Ένα βασικό χαρακτηριστικό της κάθε μορφής τέχνης είναι τα εκφραστικά μέσα τα οποία είναι και τα δημιουργικά αλλά και τα μηχανικά. Δημιουργικό μέσο πχ της μουσικής είναι οι νότες και μηχανικό το όργανο που τις παράγει, αντίστοιχα στην 7η τέχνη δημιουργικό μέσο είναι η γωνία λήψης και φυσικά το μοντάζ, ενώ μηχανικό η μηχανή λήψης και το φιλμ που πάνω του θα καταγραφεί ή ιδέα του εκάστοτε δημιουργού. Δεν μπορώ να σας δώσω μια καθαρή απάντηση για το πόσο κοντά ή μακριά αισθάνομαι από την 7η Τέχνη, αλλά αυτό που μπορώ όμως να σας πω με σαφήνεια είναι ότι στέκομαι δίπλα της, την φλερτάρω και περιμένω ένα σκίρτημα της. Ίσως μελλοντικά κάποτε να σας απαντήσω στο πόσο κοντά ήρθαμε εμείς οι δύο..

Κατάγεστε από την Σάμο. Στην έκθεση σας με τίτλο «Εννιά – 9» παρακολουθούμε μια σειρά φωτογραφιών όπου αποτυπώνεται η αναβίωση σκηνών από το παρελθόν με αναφορές στα χρόνια που το νησί είχε τελείως διαφορετικό οικονομικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Ποια είναι η σχέση σας με το χρόνο, με την ίδια την μνήμη; Είμαι υπερήφανος για την Σαμιώτικη καταγωγή μου, έζησα και μεγάλωσα σε μια μικρή πόλη το Καρλόβασι, μια πόλη με παρόντα και έντονα τα σημάδια του ακμαίου παρελθόντος. Όταν μου αγόρασαν το πρώτο μου ποδήλατο συχνά το έσκαγα από την γιαγιά μου και πήγαινα στον Όρμο Καρλοβάσου πλάι στο κύμα και παρατηρούσα τα δεκάδες παλιά αρχοντικά σπίτια και εργοστάσια βυρσοδεψείας σε παρακμή, έτοιμα να καταρρεύσουν και να πάρουν μαζί τους τις όλες αναμνήσεις και ιστορίες τους. Αυτή η τεράστια αρχιτεκτονική κληρονομιά του τόπου μου, όλο αυτό το υλικό άψυχο και έμψυχο με βοήθησε να αποτυπώσω και να αναπλάσω σκηνές από το παρελθόν που φυσικά είχε σαφείς αναφορές στην περίοδο ακμής της πόλης του Καρλοβάσου. Άνθρωποι από το χθες παρουσιάζονται ζωντανοί, άφθαρτοι, σχεδόν αθάνατοι, περισσότερο μνήμες παρά σάρκα, μέσα σε χώρους φθοράς και εγκατάλειψης. Το μήνυμα της έκθεσης 9 και του φωτογραφικού λευκώματος ‘Μνήμες μιας πατρίδας’ που έχω κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Μίλητος είναι η επιμονή της μνήμης να επανέρχεται σε πείσμα του χρόνου, της φθοράς και της παρακμής. Η επιμονή της μνήμης είναι η σύνδεση μας με το παρελθόν, με ένα παρελθόν που έχει σηματοδοτήσει και καθορίσει το παρόν μας.

Αν σας ζητούσα να διαλέξετε την δική σας ιστορία, σε ποια εποχή θα σας συναντούσαμε και με ποιον ρόλο; Είναι μια ερώτηση που την έχω δεχτεί αρκετές φορές και πάντα απαντώ το ίδιο!Σίγουρα θα ήθελα να ζούσα στο Λονδίνο την εποχή που βασίλευε η Βικτώρια,τα χρόνια της βιομηχανικής επανάστασης!Θα μου άρεσε να είχα ένα δικό μου μικρό ανθοπωλείο στο πανέμορφο Kensington, να φροντίζω καθημερινά την βιτρίνα με φρέσκα μπουκέτα και να στολίζω χώρους και τραπέζια για επίσημα δείπνα. Τα Σαββατοκυριακα να ταξιδεύω με τα υπέροχα εκείνα ατμοκίνητα τρένα  στην μυστηριώδη Σκωτία, να περπατώ με τον σκύλο μου στις πλαγιές των Highlands και να ακούω μόνο τον ήχο του αέρα και τις αγριόπαπιες καθώς θα πετούν…

Στις λήψεις σας συναντάμε συχνά το στοιχείο της μνήμης και της ανάγκης να ανατρέψουμε τον χρόνο. Μπορούμε να ξεγελάσουμε τον θάνατο; Η φθορά προηγείται της επιθυμίας για ζωή; Όσο και να θέλουμε να ξεγελάσουμε τον θάνατο, όσο υπάρχουν καταγεγραμμένες αναφορές για ανθρώπους που τον ξεγέλασαν έστω για ένα διάστημα, ο ίδιος τελικά ξαναεπέστρεψε και έκανε αυτό που ξέρει να κάνει καλά. Είτε μας αρέσει είτε όχι, είτε μας φοβίζει είτε όχι ο θάνατος είναι κομμάτι της ανθρώπινης παρουσίας μας σε αυτή την ζωή.Θα ακουστεί περίεργο και ανατριχιαστικό αλλά ο θάνατος δεν με φοβίζει τόσο πολύ, ίσως η ενασχόληση μου με την τέχνη με εχει βοηθήσει να τον βλέπω απο μια διαφορετική οπτική γωνία. Περπατώ συχνά πυκνά σε νεκροταφεία και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, με έχει βοηθήσει να γίνω καλύτερος άνθρωπος! Ανακαλύπτω που είμαι και που είναι, πόσο κοντά απέχω απο ενάμιση μέτρο γης…Η φθορά είναι η φυσική εξέλιξη του είδους μας, ότι υπάρχει πάνω στον πλανήτη έχει και την σχετική του φθορά, αυτό που είναι σημαντικό να προηγείται είναι οι επιθυμίες μας, οι σκέψεις μας, τα συναισθήματα μας, η οικογένεια μας, ο άνθρωπος μας! Μόνο όταν προηγούνται όλα αυτά τότε η φθορά συμβαδίζει ειρηνικά με την επιθυμία για ζωή!

Με αφορμή μια παλιότερη δουλεία σας στο GITV, όπου διαλέξατε να συμμετάσχετε απεικονίζοντας την οδύσσεια ενός μετανάστη που ταλαιπωρείτε ψάχνοντας πατρίδα και με βάση την σημερινή πραγματικότητα , που αποδίδετε την αύξηση των φαινομένων βίας και μισαλλοδοξίας; Ένας αδιαφιλονίκητος παράγοντας όπου αύξησε την βία ήταν η κρίση στην Ελλάδα, τόσο σε οικονομικό όσο και σε κοινωνικο-ανθρωπιστικό επίπεδο. Μπορεί να ακουστεί κάπως, μα είναι περα και περα αληθινό πως η ηθική κρίση επέφερε την οικονομική.Η τεράστια φθορά του οικογενειακού θεσμού, η κρίση των αξιών, ο μιμητισμός και φυσικά η μεγάλη μάστιγα της έλλειψης παιδείας. Αυτά για εμένα είναι τα σημαντικότερα αίτια της ραγδαίας αυτής έξαρσης στης βίας και της μισαλλοδοξίας.Η οικονομική κρίση πυροδότησε όλων των ειδών εγκλημάτων από οικονομικής φύσεως, όπως τη διαφθορά και έπειτα τις κλοπές αλλά και τα βίαια εγκλήματα που γίνονται στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Είναι γεγονός ότι η βία παίρνει πιο γρήγορα σάρκα και οστά σε κοινωνίες που τρέχουν γρήγορες πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές, όπως και στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.

Τον χειμώνα που προηγήθηκε συνεργαστήκατε με την Πέμη Ζούνη στην παράσταση «Όταν η Marilyn Monroe μένει μόνη της». Στις φωτογραφίες σας υπάρχει έντονο το στοιχείο του δράματος και της αφήγησης. Παστέλ χρώματα και ατμοσφαιρικό στήσιμο. Δεν προσεγγίζεται με “ακαδημαϊκό” τρόπο την φωτογραφία, αλλά περισσότερο βιωματικό. Ποιες είναι οι επιρροές σας; Καταρχάς θέλω να ευχαριστήσω την Πέμη και την Ερωφίλη για την ευκαιρία που μου έδωσαν στο να συνεργαστούμε για αυτή την παράσταση.Η φωτογράφιση πάτησε πάνω στο κείμενο του Γιάννη Κοντραφούρη, η ίδια η Merilyn Monroe όταν μένει μόνης της καπνίζει, πίνει, σκέφτεται, βλαστημάει και τελικά κάνει την αναθεώρηση της για το τί θα ήθελε αυτή από την ίδια και τι θέλουν οι άλλοι από αυτή.Η φωτογράφιση συμβαδίζει λοιπόν πάνω στο βιωματικό κομμάτι της ίδιας, παντελώς μόνη με ένα τσιγάρο, φορώντας ένα κομπινεζόν και μακριά από τα φλάς και τις κάμερες. Εγώ ο ίδιος λοιπόν μπαίνοντας στην θέση της και έπειτα σειρά προσωπικών βιωμάτων ερχόμενων μέσα από την ίδια μου την οικογένεια, παλεύοντας με τα θέλω μου και τα πρέπει σεβάστηκα το κείμενο και όσο πιο λιτά και αθόρυβα μπόρεσα, παρουσίασα μια Merilyn που βρίσκεται μεν σε μια εσωτερική αποσύνθεση αλλά και πλέον στην τελική αναμέτρηση με τον ίδιο της τον εαυτό.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας; Εκτός από την πολύ όμορφη ιδέα του The Vintage Room υπάρχει που δουλεύετε αυτήν την περίοδο; Τα σχέδια μου είναι αρκετά για φέτος, έχω αναλάβει την επιμέλεια της έκθεσης «Karlovasi Artfair 2019» που πραγματοποιείται για πρώτη φορά στις 9-10-11 Αυγούστου στην Σάμο. 3 όμορφες βραδιές, 10 ταλαντούχοι καλλιτέχνες, φωτογραφία, γλυπτό, ζωγραφική, οινογευσία, live πιάνο με ακούσματα από τον αξέχαστο Αττίκ θα πλημμυρίσουν έναν τεράστιο αμπελώνα και ελαιώνα και θα τον μετατρέψουν σε μια υπαίθρια γκαλερί όπου η τέχνη και ο πολιτισμός θα εναρμονιστούν με το χώμα, το σταφύλι, την ελιά, τα Μεσογειακά αρωματικά βότανα και το φως από τα αστέρια του νυχτερινού Σαμιώτικου ουρανού! Το διήμερο 13-14 Σεπτέμβρη θα παρουσιάσω στην Ικαρία μαζί με τον Σύλλογο Παραδοσιακής μουσικής&τεχνών την έκθεση «Σμύρνη» με αναφορές στην Μικρασιατική καταστροφή, έπειτα την 1η Δεκεμβρίου παρουσιάζω μια έκθεση με ανδρικό γυμνό στο Plastico Gallery στην πανέμορφη Σύρο και τέλος ετοιμάζω ένα νέο φωτογραφικό project πάλι με γυμνό&φύση το οποίο θα το παρουσιάσω του χρόνου σε γκαλερί στο Nyborg της Δανίας.