Νατάσα Παπανδρέου: «Λάτρεψα το Milky Way. Αγαπώ τις ταινίες του Ντέιβιντ Λιντς, την ποίηση του Καβάφη και τους πίνακες του Κλιμτ»
Με αφορμή την αποψινή πρεμιέρα και τις παραστάσεις που ακολουθούν, η ηθοποιός και σκηνοθέτρια μιλά για το έργο που έγραψε, σκηνοθέτησε και παίζει.
Η Νατάσσα Παπανδρέου γεννήθηκε στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Η πηγή έμπνευσής της για το έργο «Ιώ-Εκείνη» ήταν ο μυθολογικός χαρακτήρας της Ιώς, ενώ πιστεύει ότι το θέατρο μπορεί να κινητοποιήσει.
Στη συνθήκη μιας δημόσιας ομιλίας η ηρωίδα, έχοντας υπάρξει θύμα έμφυλης βίας, ακροβατεί ανάμεσα στον λόγο και τη μουσική, ενώ επικαλείται τη φιγούρα της καταδιωκόμενης και περιπλανώμενης Ιώς για να βρει τη δύναμη να φτάσει στο τέλος της διαδρομής της, να γεφυρώσει το χάσμα, να συνεχίσει να αναπνέει.
Ποια ήταν η πηγή έμπνευσή σας για τη δημιουργία του μονόλογου “Ιώ – Εκείνη”;
Στο πλαίσιο έρευνας μου για την Ιω, ως μυθολογικό πρόσωπο έπεσα πάνω σε μια μελέτη που παρομοίαζε το μύθο αυτό με την πορεία ενός βιασμού από την αρχή του μέχρι το τέλος. Όταν λέω τέλος εννοώ όχι μόνο του συμβάντος αλλά και του τι αφήνει αυτό, το πως «μεταμορφώνει» το εκάστοτε θύμα σε άνθρωπο που κουβαλά ψυχικά τραύματα. Στη συνέχεια αναζήτησα υλικά από ταινίες, έκανα μια έρευνα σε δομές, μίλησα με ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, παρακολούθησα δίκες, προκειμένου να έχω όσο το δυνατόν καθαρότερη εικόνα όσον αφορά το προφίλ της ηρωίδας.
Πώς αντιμετωπίζετε τη διαδικασία να γράψετε, να σκηνοθετήσετε και να ερμηνεύσετε η ίδια το έργο;
Είναι πρόκληση για μένα. Ήθελα από καιρό να κάνω κάτι δικό μου, στο οποίο να έχω τη συνολική ευθύνη.
Γιατί επιλέξατε μόνη σας να αναλάβετε την όλη διαδικασία;
Νομίζω ήταν η ώρα να το κάνω. Ήθελα να με δω σε κάτι που είναι όλο υπ’ ευθύνη μου. Ένιωθα ότι θέλω να μιλήσω. Το «Ιω- Εκείνη» είναι και μία παράσταση που με αφορά πολύ και θεματικά. Θέλω να κάνω παραστάσεις που να άπτονται της πραγματικότητας.
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να μεταδώσετε μέσω αυτού του έργου;
Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο μήνυμα ακριβώς. Σίγουρα θα ήθελα να αποφύγω τα κλισέ για το πως είναι ένα θύμα βιασμού (ταλαιπωρημένο, με ουρλιαχτά κλπ) και να έχω έστω και στο ελάχιστο αγγίξει την ψυχοσύνθεση του. Θα θελα να μιλήσω για το πως μια τέτοια ψυχοσύνθεση βρίσκει το κουράγιο να προχωρήσει τη ζωή της.
Πώς πιστεύετε ότι η τέχνη, και ειδικά το θέατρο, μπορεί να συμβάλει στην αλλαγή και την ευαισθητοποίηση σχετικά με θέματα, όπως η έμφυλη βία και η ενδυνάμωση των γυναικών;
Πιστεύω πολύ στην εσωτερική μετακίνηση. Στη διερώτηση. Αυτό προϋποθέτει και ο θεατής να είναι ανοιχτός να προσλάβει αυτό που έχεις να του δώσεις. Αν ένας παρασυρθεί σε αυτό το σύμπαν που έχουμε φτιάξει, αν ένας διερωτηθεί ή ξυπνήσει ένας νέος άνθρωπος για εμένα αυτό είναι κέρδος.
Πότε είχατε τα πρώτα καλλιτεχνικά ερεθίσματα;
Ξεκίνησα στα 6 μου μουσική. Κιθάρα και στη συνέχεια πιάνο. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με την τέχνη. Το θέατρο το ανακάλυψα στο λύκειο, με την παράσταση «Bella Venezia» σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή και «ο Γλάρος» σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη. Νομίζω παίζονταν την ίδια περίοδο στο θέατρο Οδού Κυκλάδων και Κεφαλληνίας αντίστοιχα.
Θέλατε από πάντα να γίνετε ηθοποιός; Πώς αρχίσατε να ασχολείστε με την υποκριτική;
Από τότε που είδα αυτές τις παραστάσεις ναι, ειπα στον εαυτό μου ότι αυτό θέλω να κάνω. Ήμουν σε θεατρική ομάδα στο σχολείο. Πέρασα στο Εθνικό θέατρο στα 19 μου και από τότε όλα πήραν το δρόμο τους.
Ποιοι είναι οι καλλιτέχνες που σας επηρέασαν περισσότερο και γιατί;
Θαυμάζω πολλούς καλλιτέχνες, εν ζωή και μη. Τον Χατζιδάκι, τη Μερκούρη, τη Μέριλ Στριπ, τη Κειτ Μπλάνσετ, την Τίλντα Σουίντον, τον Θ. Αγγελόπουλο. Μου αρέσουν οι δουλειές της Ευαγγελάτου, της Κιτσοπούλου, του Οικονομίδη, του Μοσχόπουλου. Λάτρεψα τη δουλειά του Κεκάτου, το Milky Way. Αγαπώ τις ταινίες του Ντέιβιντ Λιντς, την ποίηση του Καβάφη και τους πίνακες του Κλιμτ. Όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες και άλλοι πολλοί σίγουρα, με έχουν επηρεάσει. Με συγκινούν.
Ποιες είναι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζετε ως νέα ηθοποιός και πώς τις ξεπερνάτε;
Είμαι περίπου 10 χρόνια ηθοποιός. Δεν ξέρω αν θεωρούμαι ακριβώς νέα. Νομίζω πρόκληση κάθε φορά είναι να βρίσκω το σθένος να εκφράζομαι, να δημιουργώ και να είμαι μία καλή συνεργάτης. Δεν είναι πάντα αυτονόητο αυτό. Πρέπει συνέχεια να είσαι σε κίνηση, στο μυαλό του σκηνοθέτη κάθε φορά. Άλλες φορές να ζητάς επιχορηγήσεις, να διαπραγματεύεσαι το μισθό σου, να γεννάς ιδέες, να συνδυάζεις πρόβες, να βρίσκεις λύσεις έτσι ώστε να βγει η δουλειά. Είναι ομαδικό το επάγγελμα μας οπότε παίζεις με τους κανόνες της ομάδας διεκδικώντας την ίδια στιγμή και την προσωπική σου ακεραιότητα (προσωπικός χρόνος, τα προς το ζην κλπ)
Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που έχετε λάβει ως ηθοποιός και πώς σας έχει επηρεάσει;
Δεν ήταν ακριβώς συμβουλή. Ήταν μια φράση που είχα διαβασει σε ένα βιβλίο του Μπόρχες. «Οι ανθρώποι δε θα κουραστούν ποτέ να ακούν και να λένε ιστορίες». Έχω πάντα στο νου μου ότι ως ηθοποιός αυτό κάνω. Αφηγούμαι μία ιστορία. Ενός προσώπου που έχει σχέση με άλλα πρόσωπα, σε μια συνολική αφήγηση, το εκάστοτε έργο.
Τι σημαίνει για εσάς θέατρο και ποιες είναι οι προσδοκίες σας;
Το θέατρο είναι ο χώρος που μπορώ κάθε φορά να εκφραστώ. Να μοιραστώ τη δική μου ματιά πάνω σε ένα έργο ή ένα ρόλο. Προσδοκώ να μπορεί το θέατρο να μπορεί να μετακινεί κάθε φορά κάτι μέσα στην καρδιά του θεατή. Να τον μετατοπίζει.
Info: Ιώ-Εκείνη, από 19 Φεβρουαρίου, και κάθε Δευτέρα στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων (Κύπρου 91Α, Κυψέλη, Αθήνα) Προπώληση: more.com & 213004049.
Ακολουθήστε το tetragwno.gr στο Google News και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης facebook, twitter και instragram για να ενημερώνεστε άμεσα για όλες τις πολιτιστικές ειδήσεις.