Κεντρικός ήρωας είναι ο Μπαλράμ, ένας φτωχοδιάβολος που ζει στις εξαθλιωμένες και υποανάπτυκτες γειτονιές της Ινδίας. Όνειρο του είναι να ξεφύγει από την μιζέρια και για να το καταφέρει αυτό γίνεται οδηγός σε μια πλούσια οικογένεια που λειτουργεί ως «προστάτης» της περιοχής καταδυναστεύοντας τους πάντες. Στην διαδρομή της νέας του ζωής θα συνειδητοποιήσει με τον χειρότερο τρόπο πως όσο κοντά κι αν νομίζεις πως έρχεσαι με τον «αφέντη» σου στο τέλος παραμένεις πάντα ένας «υπηρέτης». Αυτή είναι η ιστορία του και την μοιράζεται μέσο ενός μέηλ με τον πρωθυπουργό της Κίνας.
Βασισμένο στο ομότιτλο μπεστ σέλερ του Ινδού συγγραφέα Αραβίντ Αντίγκα ο «Λευκός Τίγρης» είναι ένα βιβλίο γραμμένο σε επιστολική μορφή. Ο ήρωας Μπαλράμ Χαλβάι γράφει μιά σειρά επιστολών μέσα σε επτά νύχτες προς τον Πρωθυπουργό της Κίνας Ουέν Τζιαμπάο με αφορμή την επικείμενη επίσκεψη του τελευταίου στο Μπανγκαλόρ της Ινδίας. Η ταινία πιστή στο νόημα που ο συγγραφέας θέλει να αποδώσει ακροβατεί ανάμεσα στην παραδοχή των κοινωνικών ανισοτήτων και στον αγώνα ενός ανθρώπου να ξεφύγει από την ίδια του τη ζωή. Αν έλειπαν και οι υπερβολικοί διδακτισμοί θα μας άρεσε περισσότερο.
Ο σκηνοθέτης Ραμίν Μπαχρανί συνεχίζει το πολιτικό σινεμά μέσα από κωμικές φόρμες και κρυφές ματιές στον δυτικό τρόπο ζωής. Το ίδιο κάνει και στα «99 σπίτια» που χλευάζει το αμερικάνικο όνειρο.
Στην Ινδία είσαι η αφέντης ή υπηρέτης. Τίποτα άλλο, διαφθαρμένοι είναι όλοι. Αυτό που έχει σημασία είναι σε ποια πλευρά θα βρεθείς.
Ο Μπαλράμ προκειμένου να γλιτώσει από «το κοτέτσι» και να εξελιχθεί στην άλλη πλευρά είναι διατεθειμένος να γίνει το παιδί για όλες τις δουλειές. Ταυτίζεται τόσο πολύ με τον αφέντη του που αρχίζει και μπερδεύει τον ρόλο του. Φυσικά δεν είναι και τόσο αθώος, ούτε ο ίδιος ούτε τα κίνητρα του. Η ανάγκη του όμως, για να ξεφύγει προδίδει τα αντανακλαστικά του. Όταν νιώσει προδομένος και μετέωρος θα κάνει τα πάντα για να επιβιώσει.
Ο Ραμίν Μπαχράνι ρίχνει το βάρος του στο χτίσιμο των χαρακτήρων που είναι το μεγάλο ατού της ταινίας. Οι ερμηνείες είναι σύνθετες τονίζοντας το καυστικό χιούμορ του σεναρίου με αρκετές δόσεις σκληρότητας. Ο ηθοποιός Αντάρς Γκουράβ είναι μια πολύ επιτυχημένη επιλογή. Το ενδιαφέρον είναι πως ακόμα και οι κατέχοντες τον πλούτο μπορεί να είναι σίγουρα σε καλύτερη θέση από τους φτωχούς ινδούς, αλλά όλοι ζουν σε μια χώρα που αν και έχει τεράστια πολιτιστική κουλτούρα η έλλειψη παιδείας δεν αφήνει κανέναν ανεπηρέαστο. Η διαφθορά πρωταγωνιστεί και όλοι πλέκουν ένα γαϊτανάκι συγκατάβασης.
Ο σκηνοθέτης δεν καταφέρνει να ξεφύγει από την υπερβολή και υπάρχουν στιγμές που δεν ξέρεις αν όντως θέλει να διακωμωδήσει το Μπόλυγουντ ή αν προσπαθεί να φτιάξει μια ταινία… Μπόλυγουντ! Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, γιατί η σκηνοθεσία διατηρεί έναν πολύ γρήγορο ρυθμό που σε παρασύρει, αλλά στο τέλος σε κουράζει λίγο ο τόσος οπτικός θόρυβος. Χρειάζεται να φτάσεις λίγο, πριν, το τέλος της ταινίας για να ανακτήσεις το ενδιαφέρον σου… και, σίγουρα, αυτό συμβαίνει με το παραπάνω.
Βαθμολογία: 2,5/5
Σκηνοθεσία: Ραμίν Μπαχρανί Σενάριο: Αραβίντ Αντίγκα, Ραμίν Μπαχρανί Φωτογραφία: Πάολο Καρνέρα Μοντάζ: Τιμ Στρίτο Μουσική: Ντάνι Μπένσι, Σόντερ Γιούριανς Ηθοποιοί: Αντάρς Γκουράβ, Ρατζκουμάρ Ράο, Πριγιάνκα Τσόπρα Τζόνας Διάρκεια: 125 λεπτά Είδος: Κοινωνική Χώρα: ΗΠΑ Έτος: 2020